Pando, jeden z największych żywych organizmów na naszej planecie, umiera z powodu człowieka
Las złożony z 40 000 identycznych genetycznie drzew, osiki, jest zagrożony wyginięciem z powodu człowieka. Po raz pierwszy naukowcy zaobserwowali wpływ 72 lat rozwoju człowieka na tym terytorium na zdjęciach lotniczych.
Wyniki pokazują dekady degradacji. Pando znajduje się w południowo-środkowej części Utah i jest jednym z największych i najstarszych żywych organizmów na świecie. Problem w tym, że nie regeneruje się.
Drzewa osiki (Populus tremuloides) to bardzo szczególne drzewa. Zwykle rozmnażają się bezpłciowo przez podziemny system korzeniowy. Każdy korzeń należy do tego jednego systemu, a gaje topolowe są klonalnymi koloniami o identycznych genetycznie łodygach.
Pando waży około 5,9 miliona kg i zajmuje obszar 43 hektarów w National Forest Fishlake w stanie Utah. Pomimo swojej wielkości i majestatu jest w poważnym niebezpieczeństwie. W ciągu ostatnich 30-40 lat nie wyprodukował wystarczającej liczby młodych łodyg, aby zastąpić stary wzrost. Dodatkowo pasące się zwierzęta zjadają je szybciej, niż mogą rosnąć.
A człowiek ma dużą odpowiedzialność. Po części wiedzieliśmy, że pomogłoby osłonięcie lasu przed zwierzętami. Po pierwszym projekcie, mającym na celu zamknięcie jej części, nie nastąpiło ograniczenie zdolności Pando do regeneracji.
„Chociaż Pando istnieje prawdopodobnie od tysięcy lat, nie mamy możliwości ustalenia na pewno jego wieku. Czas ucieka. Nie możemy samodzielnie zarządzać dziką przyrodą i lasami ”- powiedział ekolog Paul Rogers z Western Aspen Alliance i Utah State University.
To nie wszystko. Badanie po raz pierwszy pokazało na zdjęciach lotniczych wpływ 72 lat rozwoju człowieka na Terytorium Pando. Chociaż organizm częściowo się regeneruje, regiony odzyskane przez ludzi na domy i kempingi nadal są wylesiane.
Ludzie są również odpowiedzialni za zwiększoną obecność jeleni, których populacja w Utah stale rośnie, po części z powodu tłumienia ich naturalnych drapieżników, takich jak wilki i niedźwiedzie.
„Ten zmieniony model z grubsza zbiega się z naszą 72-letnią sekwencją zdjęć, kiedy ruch uliczny, osiedla mieszkaniowe i kempingi wzrosły” - kontynuuje Rogers.
Zdaniem naukowców las potrzebuje trochę czasu, zanim nowy przyrost osiągnie poziom odporności, aby przetrwać wypas jeleni.
Opcje obejmują tymczasowe ogrodzenie, ale także bardziej drastyczny środek, który zapewnia tymczasowy dostęp dla profesjonalnych myśliwych w celu zmniejszenia liczby jeleni.
Dziedzictwo różnorodności biologicznej, które należy chronić, kultowy las, który w widoczny sposób zanika z naszej winy.
Badanie zostało opublikowane w PLOS One.
Francesca Mancuso
Zdjęcie na okładce: Intermountain Forest Service USDA
