Gatunek objęty ochroną międzynarodową musi być zawsze chroniony, nawet jeśli zbliża się do zamieszkanych ośrodków. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ratuje wilki orzeczeniem, które w rzeczywistości wyjaśnia, że zabrania się chwytania wilka w mieście bez wyraźnego odstępstwa od właściwego organu.
"Artykuł 16 ust. 1 wyżej wymienionej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że każda forma celowego chwytania okazów tego gatunku zwierząt w wyżej wymienionych okolicznościach jest zabroniona w przypadku braku odstępstwa przyznanego przez właściwy organ krajowy na podstawie tego przepisu" czytamy w wyroku Trybunału, który został zakwestionowany przez rumuńskie sądownictwo.
Wyrok zapadł po tym, co wydarzyło się w Bran w Rumunii, gdzie 6 listopada przybył do Șimon zespół weterynaryjny z zamiarem schwytania i przeniesienia wilka, który przez kilka dni przebywał w domu mieszkańca, bawiąc się i żywiąc się psami tego ostatniego. Po podaniu dawki weterynaryjnego środka znieczulającego za pomocą karabinu podskórnego zwierzę goniono, chwytano, a następnie podnoszono za ogon do pojazdu znajdującego się w pewnej odległości, a następnie umieszczano w klatce transportowej. psów. Wilk miał dotrzeć do rezerwatu, ale w transporcie udało mu się przedrzeć przez klatkę i uciec do lasu. Stąd skarga stowarzyszenia ekologicznego, które skarżyło się, że organizacja nie ma zezwolenia na chwytanie i transport.
W związku z tym Judecătoria Zărnești (sąd pierwszej instancji w Zărnești, Rumunia) zapytał, w jakim zakresie „umyślne chwytanie lub zabijanie okazów dzikich zwierząt należących do gatunku Canis lupus może mieć miejsce w przypadku braku odstępstwa przewidzianego w Art. 16 dyrektywy siedliskowej, w przypadku gdy takie zwierzęta są obserwowane na obrzeżach miejscowości lub gdy wkraczają na terytorium jednostki terytorialnej lub jeżeli odstępstwo jest obowiązkowe dla każdego dzikiego okazu, który nie jest w niewoli, niezależnie od tego, że wjechał na terytorium takiego podmiotu ”.
Trybunał orzekł, że ochrona gatunków chronionych nie jest ograniczona granicami ani granicami, ani nie jest powiązana z określonym obszarem geograficznym. Chronione siedlisko może w rzeczywistości rozciągać się poza obszary chronione i obejmować obszary zamieszkane przez człowieka. A w przypadku gatunków zajmujących duże terytoria „pojęcie naturalnych obszarów dystrybucji jest szersze niż przestrzeń geograficzna, która przedstawia fizyczne lub biologiczne elementy niezbędne do ich życia i rozmnażania”. Obszar chroniony w rzeczywistości rozciąga się „na obszar geograficzny, w którym gatunek występuje lub rozprzestrzenia się zgodnie z jego naturalnym zachowaniem”.
Podsumowując, jeśli wilk zbliży się do zamieszkałego ośrodka i znajdzie tam schronienie, zabrania się go chwytać i transportować, z wyjątkiem przypadku zwolnienia od właściwego organu krajowego. Wszystko po to, by „zagwarantować ochronę szerokiej gamy rzadkich zwierząt, gatunków roślin, zagrożonych lub endemicznych”.
Źródło: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
