Wszystkie zwierzęta, w tym ludzie, są w stanie dostosować swoje oczy w zależności od ilości obecnego światła .
W rzeczywistości w ciemności mięśnie tęczówki kurczą się, rozszerzając źrenice i wpuszczając więcej światła do oczu. I odwrotnie, gdy jest dużo światła, źrenice się kurczą.
Te oczy renifery , jednak mają przewagę i są w stanie całkowicie kolor zmienia się z porami roku.
Latem, kiedy słońce świeci, oczy renifera są złote, podczas gdy zbliża się zły sezon, irysy mają tendencję do ciemnienia do ciemnoniebieskiego w miesiącach zimowych.
Część oka, która zmienia kolor, to tapetum lucidum, warstwa odblaskowej tkanki za siatkówką. Tkanka ta odbija światło na siatkówce, zwiększając ilość światła dostępnego dla fotoreceptorów.
Tapetum lucidum przyczynia się do widzenia nocnego wielu drapieżników polujących w nocy i odpowiada za ten blask, który widzimy w ciemności, gdy zapalamy oczy naszych kocich przyjaciół.
Zimą źrenice renifera są zmuszone do pozostawania rozszerzonymi miesiącami, a ten ciągły nacisk na mięśnie tęczówki zmienia strukturę oka.
Wraz ze wzrostem ciśnienia wewnątrz gałek ocznych, długie włókna kolagenowe tworzące tapetum lucidum reorganizują się, pakując.
Przestrzeń między tymi włóknami wpływa na rodzaj odbijanego światła: w miesiącach letnich włókna są bardziej luźne, więc tapetum lucidum odbija żółte fale, a oczy wydają się złote , a gdy przestrzenie się kurczą, zmienia się odbita długość fali i oczy wydają się niebieskie. W pośrednich warunkach oświetleniowych oczy renifera zmieniają kolor na zielony.
Niebieskie oczy są co najmniej tysiąc razy bardziej wrażliwe na światło niż złote, podczas gdy wrażliwość zielonych oczu znajduje się gdzieś pośrodku.
Zwiększona czułość pozwala reniferom widzieć w ciemności, co jest niezbędne dla ich przetrwania podczas długich miesięcy ciemności.
Tatiana Maselli
