Do stóp lotosu to starożytna chińska zwyczaj powszechny aż do lat pięćdziesiątych , która składała się w kręte nogi kobiet z wąskimi zespołami, które utrudniały ten wzrost .
Zhou Guizhen ma 86 lat i na tych zdjęciach pokazuje całą brutalność starożytnej praktyki, zgodnie z którą stopy dziewcząt musiały pozostać małe i wyglądać jak kwiat lotosu. Byli tak mocno obandażowani, że kości palców pękały, deformując się na zawsze.
Historia Zhou Guizhen jest podobna do historii wielu innych chińskich kobiet, które nie mogą już chodzić, ponieważ ich małe stopy nie są w stanie unieść ciężaru ich ciała. Praktyka ta była normą przez wiele stuleci i została zakazana w 1911 roku .
W rzeczywistości jednak, aż do lat pięćdziesiątych XX wieku bandażowano stopy chińskich dziewcząt. I jeśli wcześniej narzucono ją tylko kurtyzanom, po tym , jak cesarz z dynastii Tang zakochał się w kochance o małych stopach, to z czasem modalność ta została przejęta przez szlachtę.
Niektóre historie są zawarte w ujęciach Jo Farrel w reportażu „Żywa historia: kobieta ze związanymi stopami w Chinach”, które uwieczniają skutki tej tortury.
W Chinach zwyczaj ten nazywano „chanzu”, co dosłownie oznacza owijanie nóg, dziś jest to zabronione, ale wciąż jest setka kobiet, które noszą konsekwencje bardzo ciasnych opasek, które zdeformowały ich stopy.
Już w wieku czterech lub pięciu lat wykonano bandaż, który wiązał palce, z wyjątkiem dużego palca, sprawiając, że zginały się nad sobą. Z biegiem czasu w rezultacie powstały ośmiocentymetrowe stopy owinięte jedwabiem i zamknięte w haftowanych butach.
Niewiarygodne cierpienie , które prawdopodobnie ma swoje korzenie między czwartym a siódmym wieku wśród tancerzy i konkubin, którzy muszą koniecznie mieli bajki stopy. Podczas dynastii Song, lotosowe stopy lub złote lilie były utrwaloną praktyką w X wieku.
Dla mężczyzn były oznaką piękna i elegancji , dla kobiet poważne problemy motoryczne i trwałe upośledzenia, które uniemożliwiały im chodzenie i swobodę ruchu. Zwyczaj był również sposobem określania statusu w chińskim społeczeństwie.
W rzeczywistości tylko najbogatsze opaski mogły sobie pozwolić na bandaż, przede wszystkim dlatego, że odkształcenie uniemożliwiało wówczas ich pracę. Mimo bólu wszystko w kobiecym świecie musiało być akceptowane, by zadowolić mężczyzn.
Chińskie społeczeństwo patriarchalne tamtych czasów narzuciło urok lotosowych stóp zamkniętych w butach dla lalek. Nigdy nie widziano stóp, za którymi kryła się zasłona erotycznej tajemnicy, tak uwielbiana przez pisarzy.
Ich prawdziwy wygląd nigdy nie był brany pod uwagę, ale ich chód był również uważany za bardzo atrakcyjny. Według niektórych interpretacji bandaż był dla kobiet sposobem na przyswojenie sobie wartości filozoficznej doktryny konfucjanizmu poprzez dyscyplinę ciała, inni, że był to sposób na przedstawienie chińskiej kultury Han.
Wraz z narodzinami Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku, praktyka ta całkowicie wyginęła, ale ze względów praktycznych: kobiety musiały pracować i nie było ich stać na lotosowe stopy.
Dominella Trunfio
Zdjęcie: Jo Farel
