Czy znasz dwa języki? Dobra wiadomość dla Ciebie! Osoby dwujęzyczne są lepiej chronione przed demencją Alzheimera, która występuje u tych osób w starszym wieku i ma mniej nasilone objawy.
Jest to wynik badań opublikowanych w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) przez profesor Daniela Perani, dyrektor Zakładu Neuroobrazowania Molekularnego i Strukturalnego in vivo u ludzi w IRCCS Ospedale San Raffaele, która odkryła, jak mówić dwa języki przez całe życie modyfikują funkcje mózgu, zarówno w odniesieniu do frontalnej aktywności metabolicznej, jak i połączeń między określonymi obszarami mózgu, aby zrekompensować szkody spowodowane przez chorobę.
UCZĘ SIĘ
Niniejsze badanie jest pierwszym badaniem dużej grupy pacjentów z demencją Alzheimera - 85 osób, z których połowa to jednojęzyczni Włosi, a połowa dwujęzyczni, pochodzący z Południowego Tyrolu - za pomocą techniki obrazowania zwanej FDG-PET (rodzaj tomografii emisja pozytonów, która pozwala zmierzyć metabolizm mózgowy i funkcjonalną łączność między różnymi strukturami mózgu).
Wynik? Dwujęzyczni pacjenci z otępieniem typu alzheimerowskiego byli średnio o 5 lat starsi od osób jednojęzycznych i uzyskiwali wyższe wyniki w niektórych testach poznawczych, których celem była ocena pamięci werbalnej i wzrokowo-przestrzennej (zdolność rozpoznawania miejsc i twarzy). Zastosowanie FDG-PET ujawniło, że pacjenci ci, pomimo lepszej sprawności poznawczej , mają jednak znacznie mniejszy metabolizm w obszarach mózgu, na które zazwyczaj występuje choroba, co jest oznaką neurodegeneracji, w porównaniu z pacjentami jednojęzycznymi.
To sprzeczne z intuicją zjawisko jest dowodem na to, że dwujęzyczność stanowi tak zwaną „rezerwę poznawczą”, która działa jako obrona przed postępem demencji.
„Właśnie dlatego, że osoba dwujęzyczna jest w stanie lepiej skompensować neurodegeneracyjne skutki choroby Alzheimera - wyjaśnia Daniela Perani - upośledzenie funkcji poznawczych i demencja pojawią się później, pomimo postępu choroby”.
Wyniki badania stanowią fundamentalny wkład w poszukiwanie czynników zdolnych do opóźnienia lub przeciwdziałania chorobie, której wciąż brakuje skutecznych metod leczenia farmakologicznego.
