Nazywano ją Godzilla i jest to przerażająca chmura saharyjskiego piasku, która w czerwcu przekroczyła Atlantyk, wylewając się na kontynent amerykański. Istota naprawdę niesamowitych rozmiarów, zauważona również przez satelity z Europejskiej Agencji Kosmicznej.
To sprawiło, że Puerto Rico stało się ciemne, zaatakowało powietrze południowych Stanów Zjednoczonych, jak to rzadko zdarzało się wcześniej. Jest to gigantyczna chmura piasku, która z drugiej strony, o ile jest dość powszechna o tej porze roku, to z drugiej strony okazała się jedną z największych w historii i została zauważona nawet przez satelity. Dla ekspertów jest to najgęstsza z ostatnich 50 lat.
Ten pióropusz saharyjskiego pyłu każdego lata przenoszony jest przez wiatr z Afryki na Ocean Atlantycki. Znana również jako warstwa aerolu saharyjskiego, zwykle tworzy się między późną wiosną a wczesną jesienią, osiągając szczyt między końcem czerwca a połową sierpnia. Duże ilości cząstek pyłu z afrykańskiej pustyni są przenoszone do suchego powietrza przez silne wiatry w pobliżu ziemi i burze. Pył może następnie wędrować przez dni lub tygodnie, w zależności od tego, jak suche, szybkie i burzliwe stają się masy powietrza. Wreszcie, wiatry w górnej troposferze robią resztę, wypychając pył przez Atlantyk na Karaiby i do Stanów Zjednoczonych.
Chociaż to zjawisko meteorologiczne występuje co roku, to w czerwcu 2020 roku było niezwykłe zarówno pod względem wielkości, jak i pokonanej odległości. Według Atlantic Oceanographic and Meteorological Laboratory NOAA, chmura pyłu była o 60-70% bardziej zapylona niż średnia i jest uważana za największą od czasu rozpoczęcia rejestracji około 20 lat temu.
Zwykle chmura pyłu z Sahary rozprasza się w atmosferze i opada w Atlantyku przed dotarciem do obu Ameryk, ale w tym roku pokonała około 8000 km, uderzając w Karaiby i Stany Zjednoczone. Nowe dane z satelitów Copernicus Sentinel ESA i satelity Aeolus ESA pokazały jego zasięg. Poniższy film przedstawia rozprzestrzenianie się chmury w okresie od 1 do 26 czerwca 2020 r.
Według ESA większość pyłu znajdowała się 3-6 km nad ziemią. Jest to bardzo ważna informacja do oceny jakości powietrza i przewidywania, jak daleko będzie się przemieszczał pył.
W rzeczywistości ta ostatnia może stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi, ale z drugiej strony jest bardzo ważna dla niektórych ekosystemów, na przykład jest kluczowym źródłem składników odżywczych dla fitoplanktonu i życia w Amazonii, gdzie uzupełnia składniki odżywcze w glebach lasy deszczowe, które w przeciwnym razie zostałyby uszczuplone z powodu częstych opadów w regionie.
Źródła odniesienia: Esa, Noaa
PRZECZYTAJ także:
Piasek Sahary dotarł do Stanów Zjednoczonych i jest widoczny z satelity
Puerto Rico budzi się w ciemności po imponującej (i rzadkiej) saharyjskiej burzy piaskowej
