Poczucie własnej wartości, szacunek, miłość własna. Tego właśnie pragniemy Wam życzyć drodzy Czytelnicy na rok 2020 i robimy to pięknym wierszem „Kiedy naprawdę zacząłem siebie kochać”.
Poemat motywacyjny, który z jednej strony może skłonić nas do refleksji nad naszym życiem, z drugiej zaś poruszyć. Przypisuje się go niezapomnianemu Charliemu Chaplinowi, który ogłosił go w swoje urodziny, ale w rzeczywistości wiersz jest autorstwa Kima i Alison Mcmillen, ale został przerobiony przez komika i przeszedł do historii jako jego.
Wynik jednak się nie zmienia, ponieważ piękno tych zdań jest niepodważalne. Często zapominamy o wzajemnej miłości, rozwodzimy się nad poczuciem winy, oskarżeniami, nienawiścią, urazą i nigdy nie próbujemy zrozumieć, czego chce nasze serce.
Dlatego musimy zacząć naprawdę kochać siebie, aby nigdy nie czuć się nie na miejscu, nauczyć się pielęgnować naszą samoocenę, zrozumieć, że ból i cierpienie są częścią codziennego życia.
W tym dniu równowagi nie bądź dla siebie zbyt surowy, spoglądaj w przyszłość z optymizmem i poświęć dwie minuty na przeczytanie tego pięknego wiersza.
Kiedy naprawdę zacząłem siebie kochać
Kiedy zacząłem naprawdę kochać siebie, zdałem sobie sprawę, że zawsze i przy każdej okazji jestem we właściwym miejscu, we właściwym czasie i że wszystko, co się dzieje, jest w porządku. Od tamtej pory mogę czuć się komfortowo. Dziś wiem, że to się nazywa… Poczucie własnej wartości.
Kiedy zacząłem naprawdę kochać siebie, zdałem sobie sprawę, że emocjonalne cierpienie i ból są tylko ostrzeżeniem, które mówi mi, żebym nie żył wbrew mojej prawdzie. Dziś wiem, że to się nazywa… Autentyczność.
Kiedy zacząłem naprawdę siebie kochać, przestałem tęsknić za innym życiem i zdałem sobie sprawę, że wszystko wokół mnie jest zaproszeniem do rozwoju. Dziś wiem, że to się nazywa … Dojrzałość.
Kiedy zacząłem naprawdę kochać siebie, zdałem sobie sprawę, jak krępujące jest chcieć narzucić komuś swoje życzenia, nawet wiedząc, że czas nie nadszedł, a osoba nie była gotowa,
nawet jeśli była to ja. Dziś wiem, że to się nazywa … Szacunek.
Kiedy zacząłem naprawdę siebie kochać, pozbyłem się wszystkiego, co nie zrobiło mi dobrze: jedzenia, ludzi, rzeczy, sytuacji i wszystkiego, co ciągnęło mnie w dół i od siebie, na początku nazwałem to „zdrowym egoizmem” ”, Ale dziś wiem, że to… Miłość własna.
Kiedy zacząłem naprawdę kochać siebie, przestałem pozbawiać się wolnego czasu
i wymyślać wielkie plany na przyszłość. Dziś robię tylko to, co sprawia mi radość i frajdę, co kocham i co mnie rozśmiesza, na swój własny sposób i we własnym tempie. Dziś wiem, że to się nazywa… Prostota.
Kiedy naprawdę zacząłem siebie kochać, przestałem chcieć mieć zawsze rację. Więc popełniłem mniej błędów. Dziś zdałem sobie sprawę, że to się nazywa … Pokora.
Kiedy zacząłem naprawdę kochać siebie, nie chciałem żyć przeszłością i martwić się o swoją przyszłość. Teraz żyję bardziej w chwili obecnej, w której wszystko ma swoje miejsce. To jest mój stan codziennego życia i nazywam to… Pełnią.
Kiedy zacząłem naprawdę kochać i kochać siebie, zdałem sobie sprawę, że moja Myśl może
uczynić mnie nieszczęśliwym i chorym. Ale kiedy nauczyłem się rozmawiać z sercem,
intelekt stał się moim najlepszym sprzymierzeńcem. Dziś wiem, że to się nazywa… Umiejętność życia!
