To prawdziwe żywe mosty, trwałe i stabilne, prawdziwe cuda architektury zbudowane z powietrznych korzeni Ficus elastica
Nie są to najwyższe ani najdłuższe mosty na świecie, ale seria skromnych przepraw rzek utworzonych przez korzenie drzew .
To są prawdziwe żywe mosty, które wznoszą się nad rzekami i wąwozami Meghalaya w północno-wschodnich Indiach, łącząc wioski i umożliwiając rolnikom dotarcie do uprawianych ziem.
Struktury te, wciąż mało zbadane, są tworzone przez korzenie powietrzne Ficus elastica lub drzewa kauczukowego, które mogą sięgać do 50 metrów i przetrwać setki lat. Są niesamowicie silnymi korzeniami, a ich siła rośnie wraz z upływem czasu, gdy drzewa stają się bardziej zakotwiczone w ziemi.
Żywe mosty to naturalny cud inżynierii , który może pomóc naszym miastom dostosować się do rosnących temperatur związanych z kryzysem klimatycznym.
Naukowcy zmapowali 74 żyjące mosty w okolicy, wyjaśniając mechanizm ich powstawania i sposób ich utrzymania w czasie; w tym celu wykorzystali wiedzę mieszkańców, wykonali tysiące zdjęć i wykonali liczne trójwymiarowe modele.
W przeciwieństwie do mostów wykonanych z drewna lub bambusa, żywe mosty nie są łatwo zdmuchiwane przez deszcz i wiatr oraz nie gniją, co jest bardzo ważne w bardzo wilgotnym regionie.
Te mosty dzienne również trwać o wiele dłużej niż konstrukcji wykonanych ze stali, rdzewienie i psują szybko ze względu na wilgotny klimat.
Charakterystykę żywych mostów korzeniowych nadaje proces „architektury regeneracyjnej”, na który składa się naprzemiennie ciągły wzrost, rozpad i odrastanie.
Nie jest to naturalny proces: mosty są budowane i utrzymywane przez osoby , rodziny i społeczności rdzennych mieszkańców Khasi i Jaintia.
Proces budowy jest podobny w różnych społecznościach, chociaż różni się nieco w zależności od lokalnych tradycji i rodzaju mostu, który ma zostać zbudowany.
Zaczynasz od sadzenia małej rośliny na każdym brzegu rzeki lub wzdłuż krawędzi wąwozu. Kiedy korzenie powietrzne kiełkują, są owijane wokół bambusa lub łodyg palm i kierowane na przeciwległy brzeg. Kiedy docierają na drugą stronę, są sadzone w ziemi.
Po tym czasie roślina wydziela dodatkowe korzenie powietrzne, które również mogą się ze sobą łączyć, a konstrukcja staje się coraz bardziej złożona i solidna , stabilna i odporna na obciążenia.
Ukończenie mostu może zająć dziesięciolecia : większość mostów ma długość 20 metrów i jest tak stabilna, że dziennie może po nich przejść 2000 osób , podczas gdy inne mogą przejść dłużej i stać się trudnymi do chodzenia i przerażającymi.
Techniki wykorzystywane do budowy żywych mostów korzeniowych mogą być wykorzystywane w miastach , na przykład do tworzenia schronień, które nie tworzą przeszkód na poziomie gruntu, a jednocześnie czynią obszary miejskie bardziej zielonymi i zacienionymi , co jest strategią niezbędną do radzenia sobie ze wzrostem temperatur. .
Zdjęcie
