Wczesne kończenie nauki to bardzo poważny problem, a sytuacja we Włoszech jest naprawdę dramatyczna . Według najnowszych statystyk nasz kraj zajmuje ostatnie miejsce wśród krajów OECD pod względem edukacji młodych ludzi, a biorąc pod uwagę dane z ostatnich 20 lat (utrata 3 mln uczniów), jesteśmy również ostatni na świecie!
Wskaźnik przerywania szkoły, które do 2021 roku wydawało się, że odwrócony bieg, powrócił do wzrostu Włochy osiągając 14,5% (średnia europejska wynosi 10%) i jest prawdopodobne, aby osiągnąć 20% w 2020 r. Zamiast tego europejski cel na przyszły rok to utrzymanie się poniżej 10%, ale utrzymanie tego zobowiązania będzie naprawdę trudne (jeśli nie niemożliwe), przynajmniej dla Włoch.
Bardzo zniechęcające dane, które pokazują, że edukacja i kultura nie są jeszcze brane pod uwagę w naszym kraju za ich realną wartość i jak za mało robi się młodym ludziom, którzy borykają się z często rozpadającymi się strukturami szkolnymi, niską ofertą edukacyjną , bodźcami nieodpowiedni i nauczyciele, którzy mają trudności z dobrą pracą przy coraz bardziej ograniczonych zasobach.
Spośród krajów należących do OECD, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (jest ich 36), ostatnim krajem, w którym kształci się młodzież, jest nasz. W rzeczywistości średnia krajowa wynosi 52,8% w porównaniu ze średnią innych krajów OECD, która wynosi 73,7%.
Krótko mówiąc, duża luka i ta sytuacja konkretnie oznacza, że jedna czwarta młodych ludzi nie osiąga minimalnego poziomu umiejętności matematycznych i umiejętności czytania.
A potem jest to bezpośrednie konsekwencje dla świata pracy. Przedwczesne kończenie nauki jest również wprost proporcjonalne do problemu bezrobocia (bezrobotni po ukończeniu gimnazjum są około 4 razy więcej niż absolwenci szkół średnich).
Negatywne konsekwencje tej sytuacji są zatem faktem nie tylko kulturowym, ale także ekonomicznym. Taki odsetek osób przedwcześnie kończących naukę ma również wpływ na ożywienie gospodarcze, biorąc pod uwagę, między innymi, że rosną wydatki publiczne na środki pomocy państwa dla osób bezrobotnych.
Istnieją inne konsekwencje braku chodzenia do szkoły przynajmniej przed ukończeniem szkoły, a jedną z nich jest krótka oczekiwana długość życia. Osoby o niższym poziomie wykształcenia to średnio ci, którzy mają największe problemy zdrowotne. W rzeczywistości edukacja wiąże się również z pewną świadomością dbania o swoje ciało poprzez regularne przeprowadzanie analiz i badań dotyczących własnego zdrowia, ale także znajomość najlepszych rad dotyczących zdrowego stylu życia.
Między innymi kończenie nauki przed ukończeniem szkoły lub nawet przed ukończeniem 16 roku życia, w przypadku którego obowiązuje taki obowiązek, przyczynia się do wzrostu odsetka dzieci tzw. Neet, czyli takich, które nie uczą się, nie pracują, a nawet nie szukają pracy. .
Ale jaki jest identyfikator tych, którzy odchodzą? Według statystyk przedwczesne kończenie nauki dotyczy głównie mężczyzn, należących do niższych klas społecznych oraz członków grup społecznych znajdujących się w trudnej sytuacji. Często są to również osoby, które mają trudności w nauce i nie wiedzą, jak dobrze radzić sobie z lękiem.
Na ogół decyzja o porzuceniu szkoły jest najwyraźniej nagle podejmowana. W rzeczywistości jest to wynik powolnego oddalania się od szkoły, na którym w większości przypadków nikt nawet nie próbuje się zatrzymać.
Fakt, że szkoła jest obowiązkowa, przynajmniej do pewnego momentu, nie wystarczy, aby zatrzymać brak zainteresowania młodych ludzi, którzy zamiast tego powinni być stymulowani w taki sposób, aby mogli znaleźć w edukacji coś naprawdę „niezbędnego” dla swojego życia.
Wszystko to jest oczywiście również winą cięcia inwestycji w tym sektorze . Traktowanie wczesnego kończenia nauki jako jednego z priorytetów naszego kraju mogłoby zamiast tego poprawić jakość życia ludzi na wiele sposobów i zmniejszyć ryzyko ubóstwa i marginalizacji.
Na koniec trzeba powiedzieć, że sytuacja jest jeszcze bardziej dramatyczna, jeśli pomyślimy, że nawet umiejętności tych, którzy uczęszczają do szkoły, z roku na rok drastycznie się pogarszają . Według testu statystycznego Invalsi sytuacja w Emilii-Romanii przedstawia się następująco: jeden na trzech uczniów kończy szkołę średnią i praktycznie nie potrafi pisać po włosku.
Edukacja pozostaje kwestią nadzwyczajną, zwłaszcza w południowych Włoszech, w regionach takich jak Kalabria, Sycylia i Kampania.
I pomyśleć, że w innych częściach świata są nawet tacy, którzy ryzykują życiem, aby dostać się do szkoły …
Francesca Biagioli
