W Brescii znajduje się największe radioaktywne składowisko odpadów we Włoszech. Trucizny dotarły do warstwy wodonośnej, a ponad 86 000 ton odpadów radioaktywnych znajduje się w gospodarstwach i na wysypiskach. Jednak zjawisko to pozostaje w dużej mierze zatopione.
Długie śledztwo Mileny Gabanelli i Pietro Gorlana, którzy na Corriere.it opowiadają o ekologicznej bombie północno-wschodniej, tworząc mapę odpadów znalezionych w przemysłowym sercu kraju, czyli w Lombardii i Wenecji Euganejskiej.
W Lombardii - czytamy w dochodzeniu - źródła cezu 137, radia 226 i kobaltu 60, prawie zawsze pochodzące z Europy Wschodniej, połączono w odlewniach i hutach.
„Byli schowani w ołowianych opakowaniach upchanych w śmieciarkach, żeby mogli uciec od kontroli. Po umieszczeniu w piecach zanieczyściły systemy oddymiania, proszki, wlewki stalowe i aluminiowe ”.
Charakterystycznym przykładem jest wysypisko Metalli Capra w Capriano del Colle , największe składowisko radioaktywne we Włoszech, na którym znajduje się 82 500 ton odpadów cezu 137, zlokalizowanych w parku rolniczym. Również w parku miejskim znajduje się dawny Cagimetal, w którym 1800 ton żużla zawsze zawiera cez. Jednak w wielu przypadkach radioaktywne odpady pozostawały w hutach i aby uniknąć katastrof ekologicznych, prefektura Brescii zbudowała żelbetowe bunkry do przechowywania proszków.
Idźmy do Lombardii, gdzie 370 ton żużla znalezionego w odlewni Premoli w Rovello Porro w rejonie Como nie zostało jeszcze zabezpieczone. Podczas gdy lokalne instytucje twierdzą, że nie powinniśmy się niepokoić - argumentuje Gabanelli - Lombardia ARPA mówi o „stosach trucizn i skorodowanych bębnów zachowanych w bardzo złym stanie, bardzo blisko domów i strumienia Lura, co w przypadku powodzi spowodowałoby katastrofę ekologiczną” .
Zdjęcie
„Za bezpieczeństwo odpadów promieniotwórczych wszyscy Włosi płacą akcyzę, która jest wliczona w rachunki za prąd. Do tej pory państwo zarezerwowało wszystkie środki (3,7 miliarda) na zarządzanie i demontaż czterech byłych elektrowni jądrowych, pięciu reaktorów badawczych i czterech elektrowni doświadczalnych, których moc promieniotwórcza jest 40 000 razy wyższa niż niska radioaktywność ”, wyjaśnia Gabanelli.
Ale po prawie 20 latach nie ma nawet połowy drogi, a odpady radioaktywne są w całym kraju.
Dominella Trunfio
