Około 252 milionów lat temu miało miejsce największe wydarzenie masowego wymierania w historii Ziemi. Ponad dwie trzecie form życia zostało zabitych, zniszczonych. Według nowych badań, przy obecnych emisjach zanieczyszczeń, odtwarzamy te same warunki.
Zostało to ujawnione przez badania przeprowadzone przez naukowców z uniwersytetów w Waszyngtonie i Stanford, zgodnie z którymi dzisiejsze globalne ocieplenie odzwierciedla warunki największego w historii masowego wymierania.
Naukowcy od dawna podejrzewali, że duże erupcje wulkanów i wycieki magmy z powierzchni Ziemi powodują te „wielkie zgony”, jak to miało miejsce pod koniec permskiego okresu geologicznego. Nie było jednak wiadomo dokładnie, co zabiło tak dużą liczbę żywych istot.
Teraz naukowcy z University of Washington i Stanford znaleźli możliwe wytłumaczenie za pomocą serii modeli, które ujawniają niepokojące scenariusze na naszą przyszłość, z przerażającymi analogiami.
Ziemia 252 miliony lat temu była zupełnie innym miejscem. Kontynenty, jakie znamy dzisiaj, były nadal w większości pojedynczą masą lądową, zwaną Pangea. Jednak klimat był podobny do obecnego. Prawie każda część Oceanu Permskiego, przed wyginięciem, była pełna życia morskiego.
„Mniej niż 1 procent Oceanu Permskiego to martwa strefa - całkiem podobna do dzisiejszego oceanu” - powiedział Curtis Deutsch, profesor nadzwyczajny oceanografii i inny autor badań.
Przypuszcza się, że w tamtym czasie doszło do serii gwałtownych erupcji super wulkanów i wycieków magmy z ziemi. To spowodowałoby duże ilości gazów cieplarnianych. Superkomputer przez ponad 6 miesięcy symulował wszystkie zmiany, które mogły spowodować erupcje wulkanów w permie, dokładnie opisując temperatury i warunki na Ziemi.
Modele ujawniły, że emisje były odpowiedzialne za „dramatyczne” globalne ocieplenie, w którym tlen zniknął z oceanów. Zanim temperatury osiągnęły szczyt, wyczerpało się około 80% tlenu w oceanach. Spowodowało to wyginięcie większości zwierząt morskich, które nie mogą już oddychać z powodu braku tlenu.
Zdjęcie
Podczas gdy inne czynniki, takie jak zakwaszenie oceanów, mogły przyczynić się do wymierania permu, to globalne ocieplenie i utrata tlenu leżą u podstaw tego procesu.
„Napędzanie zmian, które doprowadziły do masowego wymierania, jest tym samym mechanizmem, którego używają dzisiaj ludzie, którzy wtłaczają do atmosfery gazy cieplarniane” - powiedział Justin Penn, główny autor badania.
Zdaniem naukowców, do końca tego stulecia, jeśli emisje będą się utrzymywały na obecnym poziomie, ludzie ogrzeją ocean o około 20% od czasu wymarcia permu. Do 2300 roku liczba ta może osiągnąć 50%.
„Jeśli firma będzie nadal pompować gazy cieplarniane w obecnym tempie, nie mamy powodu sądzić, że nie spowoduje to takiego wymierania” - kontynuuje prof. Deutsch
Aby zmierzyć, jak rosnące temperatury i mniej tlenu wpływają na gatunki zwierząt, naukowcy wzięli pod uwagę 61 współczesnych stworzeń, w tym skorupiaki, ryby, mięczaki, korale i rekiny. Zwierzęta te mają podobną wrażliwość na temperaturę i tlen jak gatunki permu. Skutki ogrzewania były dwojakie: w cieplejszych wodach zwierzęta potrzebowały więcej tlenu do wykonywania funkcji organizmu, ale nie były w stanie utrzymać tak dużej ilości tlenu. Innymi słowy, ponieważ ciała zwierząt potrzebowały więcej tlenu, zmniejszyła się podaż oceanów.
W swoim modelu naukowcy byli w stanie określić ilościowo utratę siedlisk gatunków zmagających się z coraz trudniejszymi warunkami oceanicznymi. Wzrost temperatury powierzchni i utrata tlenu były bardziej spójne w obszarach najbardziej oddalonych od równika. Wskaźniki wymierania również wzrosły na dużych szerokościach geograficznych.
Naukowcy stwierdzili, że we współczesnych oceanach ocieplenie i utrata tlenu są najbardziej widoczne w pobliżu biegunów, znajdując kolejną analogię klimatyczną między dniem dzisiejszym a permem.
Zdaniem naukowców badanie ujawnia, co się stanie, jeśli będziemy nadal wytwarzać gazy cieplarniane w obecnym tempie. Historia już przeżyła, nawet jeśli tym razem wina leży po naszej stronie.
Francesca Mancuso
