Słońce, nawet gdy pada deszcz lub płynna bateria, która zatrzymuje energię naszej gwiazdy nawet przez 18 lat: w ten sposób naukowcy z Politechniki Chalmers w Szwecji mogli pokonać ograniczenia fotowoltaiki, czyniąc z niej źródło energii do ciągłego wykorzystania.
Słoneczna innowacja w cząsteczce: naukowcy już rok temu odkryli, że związek chemiczny utworzony przez węgiel, wodór i azot ma niesamowitą właściwość pochłaniania energii naszej gwiazdy, przekształcając się w inną o tym samym pierwiastki, ale inaczej połączone (technicznie izomer).
Co ciekawsze, nowa cząsteczka w postaci płynnej była bardzo stabilna, a zatem w pewnym sensie uwięziona energia przez potencjalnie długi czas. Naukowcy nazwali go MOST (Molecular Solar Thermal Thermal Storage). W ciągu ostatniego roku zespół badawczy poczynił ogromne postępy w rozwoju, aby nadawał się do stosowania w fotowoltaice.
Nie jest to pierwsza testowana bateria płynna, ale tym razem czas przechowywania wydaje się naprawdę znakomity. „Energia w tym izomerze może być magazynowana nawet przez 18 lat - wyjaśnia Kasper Moth-Poulsen, naczelny autor badania - A kiedy pobieramy energię i ją wykorzystujemy, uzyskujemy większy wzrost ciepła niż sobie wyobrażaliśmy”.
Tak, ponieważ związek ten nie tylko jest w stanie magazynować energię, ale także uwalnia ją „w razie potrzeby”, a naukowcy opracowali również katalizator kontrolujący jej uwalnianie. Działa jak filtr, przez który przepływa ciecz, wywołując reakcję, która podgrzewa ją o 63 ° C, przywracając cząsteczkę do pierwotnej postaci, aby można ją było ponownie wykorzystać w systemie grzewczym.
A więc nie tylko przechowywanie i zwalnianie, ale także możliwość ponownego wykorzystania. Ciecz w rzeczywistości przechwytuje energię ze światła słonecznego i zatrzymuje ją w czymś w rodzaju słonecznej energii cieplnej na dachu budynku. Izomer, w który się przekształcił, jest przechowywany w temperaturze pokojowej, co powoduje minimalne straty energii. Następnie, gdy potrzebna jest energia, można ją „zassać” przez katalizator, dzięki czemu ciecz nagrzewa się i uwalnia ją, powracając do pierwotnej postaci chemicznej.
Wreszcie, wszystko jest przeznaczone do stosowania w domowych instalacjach grzewczych , przez dachy naszych domów, gdzie płyn może być cyklicznie odsyłany w celu zebrania niezbędnej energii. System jest całkowicie bezemisyjny i nie szkodzi cząsteczce.
Z technicznego punktu widzenia ta „butelka termiczna” jest wklęsłym odbłyśnikiem z rurką pośrodku i działa jak antena satelitarna, skupiając promienie słoneczne w punkcie, przez który przepływa ciecz. Naukowcy zapewniają nas między innymi, że można też dodać kolejną rurę do doprowadzenia wody, aby docierała ciepła do naszych domów.
Wciąż dużo do zrobienia? No tak, konieczne jest np., Żeby system pracował w trybie „bieżącym”. A przede wszystkim zdaniem autorów pracy można wszystko jeszcze bardziej zoptymalizować, aby uzyskać więcej energii, osiągając wzrost temperatury co najmniej o 110 ° C.
Szacunkowe prognozy wskazują na pojawienie się na rynku w ciągu 10 lat . Wiele? Jak na czasy ekologiczne tak ciasne, może tak, ale to może być prawdziwa rewolucja .
Przeczytaj także:
- Zestaw paneli fotowoltaicznych i akumulatorów Nissana, który (prawie) eliminuje rachunek za prąd
- Odsłonięto akumulator Tesli do odłączania od sieci za pomocą fotowoltaiki
Roberta De Carolis
Zdjęcie: Chalmers University of Technology
