Ogromna dziura w sercu Antarktydy wielkości Portugalii. Niedawno zaobserwowano tajemniczą i masywną dziurę w pokrywie lodu morskiego.
To właściwie stary znajomy, którego pierwsze obserwacje sięgają lat 70. Tak zwana polnia to obszar, który tworzy się, gdy najgorętsze prądy unoszą się na powierzchnię, aż do stopienia się lodu morskiego, co również zapobiega tworzeniu się nowego lodu. Jest to żeglowny obszar morski obecny nie tylko na biegunie południowym, ale także na biegunie północnym.
Jest to największy do tej pory zaobserwowany w Morzu Weddella, części Oceanu Atlantyckiego położonej w pobliżu kontynentu Antarktydy. W najszerszym miejscu ma powierzchnię około 80 000 km2. Od 40 lat ta polnia już się nie tworzyła, ale jest to drugi rok z rzędu, w którym obserwuje się tę ogromną dziurę, nawet jeśli w zeszłym roku nie była tak rozległa.
Naukowcy z Uniwersytetu w Toronto badają to zjawisko i wyjaśnili, że bez izolującego działania pokrywy lodowej morskiej polenia umożliwia atmosferze i oceanowi wymianę ciepła i wilgoci, co ma znaczący wpływ na klimat. Profesor. Kent Moore z University of Toronto współpracuje z członkami Southern Ocean Carbon and Climate Observations and Modeling (SOCCOM), aby zbadać te formacje i ich wpływ na klimat.
Ze względu na surową zimę na Antarktydzie i trudności w operowaniu wewnątrz lodu nie ma wielu bezpośrednich obserwacji polinów i ich wpływu na cyrkulację atmosferyczną i oceaniczną. Jednak w ramach projektu SOCCOM wykorzystano systemy robotyczne zdolne do pracy pod lodem morskim.
W zeszłym miesiącu jeden z nich wypłynął na powierzchnię polnyi na Morzu Weddella, kontaktując się z naukowcami i dostarczając oficjalnego potwierdzenia jego istnienia. Dzięki tym nowym pomiarom, a także obserwacjom przestrzennym i modelom klimatycznym, uzyskano nowe dane dotyczące zarówno pochodzenia, jak i skutków.
Zdjęcie
„Po stopieniu się lodu morskiego istnieje ogromny kontrast temperatur między oceanem a atmosferą” - wyjaśnił Moore. „ Chłodniejsze wody opadają na dno oceanu, podczas gdy cieplejsza woda wypływa na powierzchnię, co może utrzymać otwartą polinię po urodzeniu”.
Pomimo dużej ilości danych, które wreszcie są dostępne dla naukowców, nadal pozostają dwie główne wątpliwości. Jak często występuje to zjawisko? Czy jest to w jakiś sposób związane ze zmianami klimatu?
Francesca Mancuso
Okładka zdjęcia
