W Niemczech znajdują się wyspy aluwialne zwane „halligen”, czyli szereg dziesięciu wysepek między Wyspami Północnofryzyjskimi na Morzu Północnym. Są wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i kiedy są przypływy, znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki pod wodą.
Ich widoczność zależy od morza, ponieważ każdej zimy, gdy fale Morza Wattowego są zanurzone, wyspy wchodzą pod wodę. W średniowieczu było ich wiele, ale dziś tych na wpół niezamieszkanych wysepek pozostało tylko dziesięć, podczas gdy inne zniknęły pod falami.
W zamieszkałych domy buduje się na szczytach sztucznych kopców zwanych warfts, które chronią konstrukcje powyżej linii wody. Podczas tych okresowych powodzi, znanych jako lądowniki, każda wojna zamienia się w małą wyspę.
Niektóre z tych haligenu są połączone z lądem groblami i kolejkami wąskotorowymi, którymi mieszkańcy mogą jeździć małymi prywatnymi pociągami tam iz powrotem. Mieszkańcy utrzymują się z prostych rzeczy, turystyki i rolnictwa. Spośród dziesięciu tylko pięć halligenów jest zamieszkałych, podczas gdy reszta jest częścią Parku Narodowego Schleswig-Holsteinisches Wattenmeer.
Na przykład znajduje się hala Hooge, prawdziwy rezerwat biosfery, w którym mieszkańcy przyjęli zrównoważony styl życia. W przeciwieństwie do innych wysp aluwialnych, Hooge jest otoczone wysoką kamienną zaporą, ale nadal jest zanurzone.
Zdjęcie 
Dalej jest aluwialna wyspa Langeneß, na której podczas spacerów po dnie morskim można obserwować bogactwo ptactwa wodnego i Watt, a słone łąki, zmieniające swój wygląd o każdej porze roku, czynią Hallig miejscem magicznym. To nie przypadek, że latem turyści cieszą się niebiesko-fioletowym kwitnieniem przestrzeni cytryny.
Dominella Trunfio
Zdjęcie na okładce: Hans Joachim Kürtz | Tumblr
