Jedna z najsmutniejszych kart w historii: eksterminacja 800 tysięcy ludzi i przemoc wobec ponad 250 tysięcy kobiet. Dziś 7 kwietnia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Refleksji nad Ludobójstwem w Ruandzie . Wydarzenie zostało zorganizowane przez ONZ dla upamiętnienia jednej z największych masakr XX wieku, w której zabito głównie Tutsi, ale także Hutu, ale także maczetami i kolczastymi kijami. koniec operacji Turquoise, misji humanitarnej poszukiwanej i podjętej przez Francuzów pod auspicjami ONZ.
Przez sto dni, dokładnie od 7 kwietnia 1994 r., Rwanda była miejscem starcia dwóch grup etnicznych obecnych w kraju: Hutu i Tutsi. Rwanda, najpierw niemiecka, a potem belgijska kolonia, została zdewastowana przez wojny o władzę między dwiema grupami etnicznymi, począwszy od lat sześćdziesiątych XX wieku aż do likwidacji tysięcy Tutsi podczas „chłopskiej rewolucji Hutu”.
Tutsi schronili się w sąsiednich krajach, w tym w Ugandzie, tworząc Rwandyjski Front Patriotyczny (FPR), który od późnych lat osiemdziesiątych XX wieku doprowadził do serii ataków w kraju kierowanym przez rząd Hutu Juvénal Habyarimana. Rozejm nastąpił wraz z serią porozumień pokojowych, ale przede wszystkim z misją ONZ w Ruandzie (Unamir). Ale napięcia i konflikty pozostawiły niezatarty ślad na sto dni. Przyczyną wyzwalania był pocisk wystrzelony 6 kwietnia na samolot prezydenta Habyarimany, stamtąd początek prawdziwej eksterminacji Tutsi. Oprócz ilości liczebnej Hutu mogli liczyć na broń i maczety przywiezione z Chin. Według Instytutu Polityki Międzynarodowej Paryż został oskarżony o udzielenie politycznej przykrywki reżimowi Habyarimana.szkolenie i uzbrojenie armii rwandyjskiej i bojówek Hutu oraz wspieranie Gouvernement Intérimaire Rwandais (GIR) utworzonego po śmierci prezydenta i pociągniętego do pełnej odpowiedzialności za ludobójstwo. Zarzut dotyczy również wspierania sił zbrojnych Rwandy w obliczu natarcia rebeliantów FPR, a także oferowania ochrony materialnym sprawcom masakr poprzez ustanowienie „bezpiecznej strefy” na granicy z Zairem. przez Mobutu.oraz zaoferowania ochrony materialnym sprawcom masakr poprzez ustanowienie „bezpiecznej strefy” na granicy z Zairem Mobutu.oraz zaoferowania ochrony materialnym sprawcom masakr poprzez ustanowienie „bezpiecznej strefy” na granicy z Zairem Mobutu.
Opóźnienia ONZ i obojętność społeczności międzynarodowej przyczyniły się do opóźnienia zakończenia konfliktu, który zakończył się dopiero 4 lipca, kiedy FPR doszło do władzy. W listopadzie 1994 r. Rada Bezpieczeństwa powołała Międzynarodowy Trybunał Karny dla Ruandy z siedzibą w Arusha w Tanzanii, a na przestrzeni lat wydano 61 wyroków skazujących i 14 wyroków uniewinniających pod zarzutem ludobójstwa. Jednak przez długi czas to ludobójstwo było ignorowane na całym świecie. Instytucja Międzynarodowego Dnia Refleksji nad Ludobójstwem w 1994 roku, który poprzednio nosił nazwę Międzynarodowego Dnia Refleksji nad Ludobójstwem Tutsi w Rwandzie w 1994 roku, chce pamiętać nie tylko o Tutsi, ale także o dużej części umiarkowanych Hutu, którzy byli ofiarami niewinny.
„Przynajmniej tyle możemy zrobić, aby uczcić pamięć o brutalnie zamordowanych dzieciach, kobietach i mężczyznach oraz pamiętać o wszystkich ofiarach tego tragicznego i mrocznego rozdziału” - powiedział Anatolio Ndong Mba (Gwinea Równikowa) w imieniu Grupy Afrykańskiej.
Noa Furman (Izrael) powiedział, że pamięć jest obowiązkiem społeczności międzynarodowej. Okrucieństwa popełniono w celu systematycznego unicestwiania Tutsi. „Pamiętając o zbrodniach z przeszłości, wyrażamy nasze zobowiązanie, aby zapobiec ich wystąpieniu w przyszłości” - powiedział.
Źródło: Organizacja Narodów Zjednoczonych / ISPI
