„Jutro zadaj sobie pytanie, jak byli ubrani konduktorzy Sanremo, ale nigdy więcej nie pytaj, jak ubrana była kobieta, która została zgwałcona. Moja mama nie miała siły stawić czoła temu pytaniu ”. Słowa, które wyglądają jak ostrza, refleksy, które sprawiają, że poruszasz się wieczorem z brokatem i cekinami. Monolog dziennikarki Ruli Jebreal na scenie Ariston, napisany w pierwszy wieczór festiwalu w Sanremo, napisany wspólnie z dziennikarką Selvaggią Lucarelli, opowiada o kobiecymobójstwie w sposób osobisty.
„Powiem rzeczy - zapowiedział podczas konferencji prasowej festiwalu - że nie miałem odwagi powiedzieć nawet sobie, dopóki nie skończyłem czterdziestki”. Ledwo powstrzymując łzy, dziennikarka opowiada o samobójstwie swojej matki, maltretowanej przez lata.
„Jej ciało było czymś, czego chciała się pozbyć, było miejscem jej tortur, ponieważ moją matkę poddano brutalizacji i dwukrotnie zgwałcono: w wieku trzynastu lat przez mężczyznę, potem przez system, który zmusił ją do milczenia, ponieważ rany krwawią bardziej, kiedy nie wierzysz. Mężczyzna, który ją zgwałcił przez lata, był z nią, gdy płomienie pożerały jej ciało. Miał klucze do domu ”.
Monolog, który przeplata jego refleksje z cytatami z ważnych piosenek o kobietach napisanych przez mężczyzn. Od „La Cura” Battiato do „La donna cannone” De Gregoriego, od „Sally” Vasco do „There's time” Fossatiego.
„W ciągu ostatnich trzech lat 3 miliony 150 tysięcy kobiet padło ofiarą przemocy w miejscu pracy, w ciągu ostatnich dwóch lat średnio 8 kobiet dziennie padało ofiarą wykorzystywania seksualnego i przemocy, co 15 minut. „W 80 proc. Przypadków kat ma klucze do domu, są jego ślady na wycieraczce, ślady ust na szybie”.
Festiwal w Sanremo: wideo Ruli Jebreal
-Nosiłaś bieliznę tamtej nocy?
-Czy pamiętasz, jak szukałeś w internecie nazwy środka antykoncepcyjnego tego ranka?
-Czy uważasz, że mężczyźni noszący dżinsy są seksowni?
-Jeśli kobiety nie chcą być wykorzystywane, muszą przestać się ubierać.
To tylko niektóre z pytań zadanych na sali sądowej dwóm dziewczynom, które niedawno we Włoszech zgłosiły przemoc seksualną. Insynuujące, melodyjne pytania, które sugerują gorzką, okrutną prawdę: my kobiety nigdy nie jesteśmy niewinni. Nie jesteśmy, ponieważ zgłosiliśmy się za późno, ponieważ zgłosiliśmy się za wcześnie, ponieważ jesteśmy zbyt piękni lub zbyt brzydcy, ponieważ byliśmy zbyt nieskrępowani i chcieliśmy tego.
„Będę cię chronić przed lękami przed hipochondrią
Od niepokojów, które napotkasz na swojej drodze od dzisiaj.
Od niesprawiedliwości i oszustw swoich czasów. Ponieważ jesteś wyjątkową istotą
, a ja będę się tobą opiekował. "
Wychowałem się w sierocińcu wraz z setkami dziewcząt. Wieczorem, jedno po drugim, my, małe dziewczynki, opowiadaliśmy historię, nasze historie. To był rodzaj smutnych baśni. Nie bajki o matkach, które godzą sen, ale opowieści o nieszczęsnych córkach, które odebrały sobie sen. Rozmawialiśmy o naszych matkach: torturowanych, zabitych, zgwałconych. Każdej nocy, przed pójściem spać, wszyscy razem pozbywaliśmy się tych słów bólu. Uwielbiam słowa. Przyjeżdżając z miejsc wojny nauczyłem się wierzyć w słowa, a nie w broń, aby starać się uczynić świat lepszym. Również a zwłaszcza dla kobiet. Ale są też liczby. A we Włoszech, w tym wspaniałym kraju, który mnie powitał, liczby są bezlitosne: co 3 dni zabijana jest kobieta, w zeszłym tygodniu ginęło 6 kobiet.A w 85% przypadków kat nie musi pukać do drzwi z bardzo prostego powodu: ma klucze do domu. Na wycieraczce są jego ślady, cień ust na szkle w kuchni.
„Rzucę to moje wielkie serce wśród gwiazd pewnego dnia
, przysięgam, że to zrobię
I za błękit kurtyny w błękit polecę
Kiedy kobieta ze złotej i srebrnej armaty stanie się
Bez przechodzenia przez stację
Ostatni pociąg jedzie”.
Moja mama Zakia, którą wszyscy nazywali Nadią, wsiadła do swojego ostatniego pociągu, gdy miałem 5 lat. Popełniła samobójstwo, podpalając się. Ale ból był powolnym płomieniem, który zaczął się wznosić i czernieć jej ubranie, kiedy była nastolatką. Jego ciało było czymś, czego chciał się pozbyć, to była jego tortura. Ponieważ moja matka Nadia została dwukrotnie zgwałcona i brutalizowana: w wieku 13 lat przez mężczyznę, a następnie przez system, który zmusił ją do milczenia, który nie pozwolił jej się zgłosić. Rany krwawią bardziej, gdy nie wierzysz. Mężczyzna, który zgwałcił ją przez lata, którego niezatarte wspomnienia były z nią, podczas gdy płomienie pożerały jej ciało, miał klucze do domu.
„Sally za dużo wycierpiała.
Sally już widziała, co. Może się na Tobie zawalić
Sally została już ukarana za każdą nieuwagę lub słabość
Za każdą szczerą pieszczotę
Dane za nie czucie goryczy ”
Ile razy byliśmy Sally? Podczas gdy Franca Rame została zgwałcona 9 marca 1973 roku, szukała zbawienia w muzyce. „Muszę zachować spokój. Muszę zachować spokój. Atakuję hałasy miasta, słowa piosenek, muszę zachować spokój ”- wyrecytowała w swoim potężnym monologu„ Gwałt ”, w którym odtworzyła to dramatyczne wydarzenie. Słowa piosenek mogą być przesłaniem miłości i zbawienia. Stałam się kobietą, którą jestem, ponieważ byłam to winna mojej matce, zawdzięczam to mojej córce, która siedzi wśród was. Wszyscy zawdzięczamy to matce, córce, siostrze, naszemu krajowi, nawet mężczyznom, samej idei cywilizacji i równości. Do największej idei ze wszystkich: wolności.
Teraz rozmawiam z mężczyznami. Bądźmy wolni, by być tym, kim chcemy być: matkami dziesięciorga dzieci i matkami żadnego dziecka, gospodyniami domowymi i karierowiczkami, madonnami i dziwkami, róbmy z naszymi ciałami, co chcemy, i zbuntujmy się z nami, gdy ktoś nam powie, co z tym zrobić. Bądźcie naszymi wspólnikami. A kiedy ktoś nas zapyta „Co zrobiłeś, żeby zasłużyć na to, co się stało?”
„Jest to piękny czas, cały spocony
, niepokorna sezon
W chwili, w której tylko strzałka pędów
, które dociera niebiańskie sklepienie
I przebija gwiazd
Jest to dzień, w którym wszyscy ludzie
wyciągnę rękę
To jest taka sama dla wszystkich natychmiastowy
That będzie błogosławiony, wierzę
z daleka ”.
Zostałem dziś wybrany, by uczcić muzykę i kobiety, ale jestem tutaj, aby porozmawiać o rzeczach, o których należy rozmawiać. Pewnie założyłam ładną sukienkę. Zadaj sobie jutro w barze pytanie „Jak była ubrana Rula?”.
Jednak nigdy więcej nie można zapytać kobiety, która została zgwałcona: „Jak była ubrana tamtej nocy?”.
Moja mama bała się tego pytania. Moja matka tego nie zrobiła. I tak wiele kobiet. I nie chcemy już się bać. Chcemy być kochani.
Jestem to winien mojej matce, sami sobie, naszym córkom. Nikogo nie stać na prawo zasypiania z bajką Chcemy być nutami, ciszą, hałasem, wolnymi w czasie i przestrzeni. Chcemy być tacy: muzyką.
