Dziura ozonowa się kurczy, a począwszy od 16 do 10 milionów kilometrów kwadratowych w ciągu jednego miesiąca, to osiągnął rekordowo niski poziom od 1982 roku .
Tak mówią naukowcy z NASA i National Oceanic and Atmospheric Administration Stanów Zjednoczonych, którzy przeprowadzili pomiary na Antarktydzie we wrześniu i październiku.
Może się to wydawać dobrą wiadomością, ponieważ ozon ma chronić nas przed szkodliwymi promieniami słonecznymi, ale według ekspertów kurczenie się dziury ozonowej to tylko jedna z wielu konsekwencji kryzysu klimatycznego .
W rzeczywistości ozon jest niszczony w wyniku reakcji chemicznych z udziałem chloru i bromu. Warstwa ozonowa zaczęła się rozrzedzać około lat siedemdziesiątych XX wieku, właśnie z powodu emisji gazów zawierających te związki przez człowieka.
Dziś jednak dziura ozonowa nie kurczy się z powodu spadku zawartości chloru i bromu, ale z powodu wzrostu ozonu spowodowanego wysokimi temperaturami . Wzrost temperatury w rzeczywistości determinuje zmniejszenie reakcji między ozonem, chlorem i bromem, aw konsekwencji wzrost ozonu w atmosferze.
Zatem dziura ozonowa zmniejszyłaby się z powodu globalnego ocieplenia i szczególnie wysokich temperatur, które charakteryzowały zeszłe lato.
W ciągu ostatnich 40 lat po raz trzeci wysokie temperatury spowodowały wzrost ozonu, ale po raz pierwszy dziura ozonowa tak bardzo się zmniejszyła .
Rekordowe temperatury ostatnich miesięcy w stratosferze nad Antarktydą spowodowały drastyczne zmniejszenie strat ozonu , do tego stopnia, że najmniejszą dziurę ozonową mierzoną od 1982 r. Do dziś wykryto między wrześniem a październikiem.
Naukowcy spodziewają się, że dziura ozonowa skurczy się do rozmiarów obserwowanych przed rokiem 1980, około 2070 roku, ale powinno to wynikać ze zmniejszenia ilości chemikaliów, które ją spowodowały, obecnie zakazanych przez Protokół Montrealski. Niestety,
fakt, że dziura ozonowa zmniejsza się w wyniku globalnego ocieplenia, nie jest dobrym znakiem.
Tatiana Maselli
Zdjęcie: NASA ozone Watch
