Anomalie na orbicie Neptuna mogą być spowodowane czarną dziurą, a nie planetą. Tajemnicza Planeta 9, nigdy nie widziana przez teleskopy, ale wydedukowana pośrednio, może zatem nie istnieć. Fascynująca hipoteza, sformułowana przez fizyków Jakuba Scholtza z Durham University (Wielka Brytania) i Jamesa Unwina z University of Illinois w Chicago, nie została jeszcze zweryfikowana.
Orbita Neptuna jest „zakłócona” w uważnych oczach wyrafinowanych instrumentów astronomicznych, a anomalie te można wytłumaczyć istnieniem planety, która „ukryła się” za nim, zdolnej do zmiany standardowych parametrów swojej ścieżki.
Według najnowszych obliczeń NASA ciało niebieskie miałoby 600 jednostek astronomicznych (czyli 600 razy więcej niż odległość między Ziemią a Słońcem), czyli około 90 miliardów kilometrów, ale przy tej odległości jego „sygnały wykrywalności” byłyby 160 000 razy większe słabszy od Neptuna, przez co jest w rzeczywistości niewidoczny.
Ale co, jeśli to wszystko było spowodowane czarną dziurą? Nowa hipoteza wysunięta przez naukowców w szczególności odnosi anomalie do pierwotnej czarnej dziury ( PBH ), a zatem starożytnej i stosunkowo małej, która pojawiła się wkrótce po Wielkim Wybuchu.
Uważa się, że takie obiekty niebieskie powstały w wyniku fluktuacji gęstości we wczesnym Wszechświecie, a te o niższej masie wyparowały. Jednak większe mogą nadal istnieć, twierdzą eksperci, nawet jeśli nigdy nie były bezpośrednio obserwowane. I wydaje się, że jeden z nich może być „blisko nas”.
„Schwytanie pływającej planety jest jednym z głównych wyjaśnień pochodzenia Planety 9 - argumentują Scholtz i Unwin - ale pokazujemy, że prawdopodobieństwo schwytania PBH jest porównywalne”.
Potwierdzenie tej teorii może być jednak trudne , gdyż ta hipotetyczna PBH, która według obliczeń powinna mieć masę równą 5-krotności masy Ziemi i promień około 5 centymetrów, miałaby temperaturę około 0,004 K, a więc moc kruchy promieniował, obecnie prawie niemożliwy do wykrycia.
Niemal niemożliwe, ponieważ droga mogłaby istnieć: autorzy proponują poszukiwanie sygnałów pochodzących z otaczającej ciemnej materii, które mogłyby być wystarczająco silne, aby można je było zaobserwować.
Aby było to możliwe, potrzebne byłyby poszukiwania ruchomych źródeł promieni rentgenowskich, promieni gamma i innych wysokoenergetycznych substancji kosmicznych, które mogłyby dostarczyć dalszych dowodów na poparcie hipotezy PBH.
Obecnie artykuł jest dostępny na ArXiv i czeka na opublikowanie w prawdziwym czasopiśmie naukowym.
Roberta De Carolis
Okładka: Caltech / R. Hurt (IPAC) przez Phys.org
