Tego 10 lipca 1976 roku nikt nie mógł sobie wyobrazić, że życie wszystkich mieszkańców Seveso i Meda (i nie tylko) zmieniłoby się na zawsze.
Czterdzieści lat temu wydarzyło się to, co uznano za jedną z najpoważniejszych włoskich katastrof ekologicznych: uwolnienie chmury dioksyn z firmy chemicznej Icmesa w prowincjach Monza i Brianza.
Wczoraj incydent przemianowany na „katastrofę w Seveso” został upamiętniony podczas ceremonii w parku Bosco delle Querce, urodzonym na terenie zrekultywowanym po skażeniu.
„Wyrażam bliskość tym, którzy musieli zmierzyć się z dramatycznymi konsekwencjami wypadku”, ale także wdzięczność tym, którzy zaangażowali się w rekultywację i rozpoczęcie „nowego sezonu w życiu lokalnej społeczności” - powiedział Prezydent Republiki Sergio Mattarella .
CZYTAJ TAKŻE : 8 GŁÓWNYCH KATASTROF ŚRODOWISKOWYCH WYWOŁANYCH PRZEZ CZŁOWIEKA
Kraj, który mimo wszystko zdołał się podnieść.
„Wasza rekultywacja i odbudowa oddziałują na bardziej dojrzałą europejską świadomość ekologiczną i pozytywnie ją uwarunkowały. Musisz być z tego dumny. Dziś Seveso nie brzmi już jak symbol katastrofy, ale jest punktem odniesienia dla gospodarki i społeczeństwa zorientowanego na zrównoważony wzrost. To jest horyzont naszej przyszłości ”, kontynuował Mattarella w swoim przesłaniu .
Pamiętanie o cierpieniu ludzi i zniszczeniach środowiska jest ważne, aby „przyszłe pokolenia mogły cenić zarówno negatywne doświadczenia, jak i ścieżkę odbudowy, która teraz pozwala im z większą pewnością patrzeć w przyszłość”.
Katastrofa Seveso 10 lipca 1976 r
Icmesa była przemysłem chemicznym w Meda, małym miasteczku na granicy z Seveso. Tutaj przetwarzano produkty chemiczne i farmaceutyczne. Firma, na którą krzywo patrzy ówczesny burmistrz i mieszkańcy zmuszeni do codziennego życia między gazem, zrzutami i zanieczyszczeniem warstw wodonośnych.
W 1974 r. Dyrektor Icmesa został nawet oskarżony o „skorodowanie i skażenie wód gruntowych przeznaczonych na żywność, co czyni je niebezpiecznymi dla zdrowia publicznego”. Oskarżenia potwierdziły się później analizami laboratoryjnymi, ale dyrektor został uniewinniony z powodu braku dowodów.
W dniu 10 lipca 1976 r. O godzinie 12:37 nastąpiła awaria układu sterowania reaktora chemicznego, wysoka temperatura spowodowała reakcję, która doprowadziła do powstania TCDD, jednej z najbardziej toksycznych i niebezpiecznych dioksyn, przemianowanej po katastrofie na „Seveso dioksyna ”.
CZYTAJ RÓWNIEŻ : KATASTROFA ŚRODOWISKOWA W BRAZYLII: 3 MIESIĄCE PÓŹNIEJ, GORZEJ NIŻ OCZEKIWANO
Konsekwencje były katastrofalne: toksyczna chmura uderzyła we wszystkie sąsiednie gminy, a 18 lipca Icmesa została zamknięta. Ale teren został ewakuowany dopiero czternaście dni później. Zburzono domy, zabito zwierzęta, zniszczono plantacje.
Najbardziej zanieczyszczoną glebę pobrano i zdeponowano w monitorowanych zbiornikach, wprowadzono nowe grunty, posadzono nowe drzewa, które dały życie Parkowi Przyrody Bosco delle Querce. Siedemset osób zostało wysiedlonych, z czego co najmniej 200 cierpiało na chloracne, wysypkę skórną.
Po katastrofie wszczęto postępowanie karne i cywilne przeciwko Icmesie, aw 1980 r. Firma została zmuszona do zwrotu kosztów rekultywacji zarówno państwu, jak i regionowi Lombardii. To, co wydarzyło się w Seveso, również wstrząsnęło sumieniami Europy: w 1982 r. Przyjęto dyrektywę zwaną „dyrektywą Seveso”, która od tego czasu wymagała od państw członkowskich identyfikacji zagrożonych roślin i ustanowienia szeregu okresowych raportów i planów interwencji w przypadku nagły wypadek.
Dominella Trunfio
Zdjęcie
