Jest to jedna z najgłębszych jednoprzęsłowych przepaści w całej Europie: jest to pomnik przyrody Su Sterru (po S'Isterru na Sardynii), wąwóz pochodzenia krasowego, który nagle otwiera się na płaskowyżu Golgo di Baunei na Sardynii.
Znajduje się na wysokości 400 metrów nad poziomem morza i ma głębokość 270 metrów i średnicę od 25 do 40 metrów, najbardziej powierzchowną część leja tworzą czarne skały bazaltowe, resztę tworzą białe skały wapienne.
Przez lata podejmowano wiele prób zbadania Su Sterru, ale dopiero w 1957 roku speleologom udało się dotrzeć na dno. Charakter jaskini nie pozwala na wizyty turystyczne, wstęp mają tylko doświadczeni i dobrze wyposażeni odkrywcy.
Ściany były fotografowane metr po metrze przez grupę biologów, którzy badali ich florę i mikrofaunę, w tym sardyńską traszkę geotermalną, pająka Porrohomma i lądowe skorupiaki z rodzaju Trischoniscus.
Początkowo sądzono, że przepaść jest ujściem wulkanu , a wejście do niej oznaczono jako stary krater; przypuszczano, że czarna lawa pokrywająca Golgo wyszła stąd, ale interwencja speleologów dała do zrozumienia, że została stworzona przez normalne zjawisko erozji , a konkretnie przez zawalenie się części bazaltowych ścian, które górują nad skałą wapień .
Wokół Su Sterru krążą starożytne legendy opowiadane przez uczoną Dolores Turchi, zgodnie z którymi wąż żył w jaskini i zaproponowano dziewczętom, aby go uspokoić. Obok przepaści znajduje się stalowy krzyż postawiony przez ojca Antonia Carty, młodego mężczyzny, który 31 lipca 1976 roku wpadł do zapadliska, próbując sfotografować wnętrze.
Dominella Trunfio
PRZECZYTAJ także:
Naica, spektakularna meksykańska jaskinia kryształowa (FOTO)
