Te słodkie ziemniaki były prawdopodobnie bohaterami wielu potraw do menu Dziękczynienia w zachodniej i południowej części Stanów Zjednoczonych. Ci, którzy wybrali je do przygotowania przysmaków do przyniesienia na stół, mogą nie znać historii ich uprawy.
Jako bardzo skromne warzywo, będące częścią słabej kuchni , słodkie ziemniaki stają się modne ze względu na ich bogactwo składników odżywczych, zwłaszcza witaminy A, aw Stanach Zjednoczonych rośnie zapotrzebowanie konsumentów na ten produkt.
Wśród głównych obszarów uprawy słodkich ziemniaków znajduje się Karolina Północna. Państwo to zawsze opierało swoją gospodarkę na rolnictwie, głównie uprawie orzeszków ziemnych, bawełny, kukurydzy i tytoniu.
Teraz, aby odpowiedzieć na nowe pytanie, w tym obszarze rosną zbiory słodkich ziemniaków. To bardzo delikatne warzywa, które należy zbierać w całości ręcznie . W rzeczywistości maszyny rolnicze zrujnowałyby ich skórę.
Zbierając słodkie ziemniaki jest wyczerpującym zadaniem , powierzone do plantatorów migrujących . Są to grupy ludzi, którzy przenoszą się z jednej części Stanów Zjednoczonych do drugiej, aby znaleźć pracę w różnych okresach zbiorów.
Na początku zbieranie batatów wydaje się niemożliwe z powodu bólu stóp, dłoni i pleców. Musisz napełniać wiadra, które stają się bardzo ciężkie i na początku nie wiesz, jak je podnosić i nosić na ramionach.
Do robotników wypełnić i nosić wiadra słodkie ziemniaki do 400 lub 500 razy dziennie . Zdecydowanie wyczerpująca praca, która obciąża ich ciało. Nie biorąc pod uwagę ich warunków życia. To imigranci, zawsze gotowi do przemieszczania się z jednego sezonu na drugi w różnych miejscach. Mieszkają w przyczepach kempingowych na obrzeżach obszarów rolniczych, a ich uprawy są jedynym źródłem utrzymania.
Zbieracze słodkich ziemniaków otrzymują tylko 50 centów za każde 30-funtowe (13,6-kilogramowe) wiadro napełnione i przewiezione. Kto przynosi na stół słodkie ziemniaki - ale także inne ręcznie uprawiane i zbierane warzywa - powinien pamiętać o pracy robotników i ich wielkim zaangażowaniu w zbiory.
Marta Albè
