A po zapoznaniu się z kolibrem, którego przetrwanie jest związane z niezwykłą szybkością jego ruchów (np. Biciem skrzydeł, a także lotem) i niektórymi mechanizmami fizjologicznymi (bicie serca osiągające 1200 uderzeń na minutę i wysoki metabolizm), nie mógłbym nie wspomnieć o tym, co z definicji jest najwolniejsze i najbardziej leniwsze na świecie zwierząt, a na pewno wśród ssaków: lenistwo .
Leniwiec trójpalczasty, którego nazwa wywodzi się z języka greckiego i oznacza „powolną stopę”, jest zwierzęciem znanym przede wszystkim z typowego ruchu, który wydaje się odbywać się w zwolnionym tempie ; Spędza również długie okresy czasu dosłownie bez ruchu, nie licząc 19 godzin dziennie, które spędza na spaniu . Porusza się z maksymalną prędkością około 0,24 km / h . Niektórzy eksperci postawili hipotezę, że za tą ekstremalną powolnością kryje się strategia przeciw drapieżnikom , przyjęta w celu uniknięcia zwracania uwagi na niektóre ptaki drapieżne, które wydają się być w stanie zlokalizować poruszające się obiekty, takie jak orły harpia, które należą do głównych drapieżników drapieżnika. Leniwiec. W wodzie wydaje się być doskonałym pływakiem.
Ciekawe jest jednak, że niektóre z jego cech fizycznych i behawioralnych nie tylko sprzyjają jego przetrwaniu, ale także mikroekosystemowi, który żyje z nim w bliskim kontakcie i który obejmuje różne gatunki, zarówno rośliny, jak i zwierzęta.
Musimy zacząć od stwierdzenia, że lenistwo może żyć tylko w wilgotnym i łagodnym środowisku tropikalnym przez cały rok, jak w Ameryce Łacińskiej , a zwłaszcza w Brazylii; Dzieje się tak, ponieważ w przeciwieństwie do wszystkich innych ssaków nie jest w stanie utrzymać stałej temperatury ciała (cecha, która upodabnia je do gadów). Jak już powtórzyliśmy, jest to bardzo powolne i przeważnie stacjonarne zwierzę, do tego stopnia, że samiec zwykle spędza całe życie na tym samym drzewie (samica oddaje swoje szczenięciu, gdy osiągnie wiek sześciu miesięcy.a zatem zdolność do samodzielnego radzenia sobie… czy możemy zatem powiedzieć, że raz w roku przenosi się na inną płaszczyznę, pamiętając, że również rodzi się z taką częstotliwością?); lenistwo schodzi z drzewa tylko raz w tygodniu w celu wypróżnienia (trawienie tego zwierzęcia jest szczególnie długie: duży posiłek może zająć nawet miesiąc, więc normalne jest, że zmniejsza się również produkcja kału); ponadto będąc zwierzęciem bardzo samotnym, są to jedyne momenty, w których spotyka się ze swoim gatunkiem , ocenia dostępność płciową samic i wskazuje na swoją obecność poprzez znakowanie drzew wydzielinami wydzielanymi przez gruczoły odbytu. Ale powody nie kończą się tutaj …
Powolność ruchów tego zwierzęcia i wilgotny klimat, w którym żyje, sprzyjają wzrostowi zielenic (gatunków Trichiphilus) w jego gęstym futrze ; lenistwo odżywia się nim, gdy czyści swoje futro, integrując w ten sposób swoją dietę, która poza tym składa się tylko z liści drzew, na których żyje (algi są bardzo bogate w lipidy); ponadto chlorofil tych roślin nadaje włosom zielonkawy kolor, sprzyjając kamuflażowi leniwca. Ale wydaje się, że w futrze leniwca żyją również inne zwierzęta: małe ćmy.
Badanie przeprowadzone przez naukowców pod kierunkiem Jonathana Pauli z Wydziału Ekologii Leśnej i Dzikiej Przyrody Uniwersytetu Wisconsin połączyło wszystkie te aspekty życia leniwca, próbując odpowiedzieć przede wszystkim na jedno pytanie: dlaczego leniwiec trójpalczasty miał pochodzić z drzewo do wypróżnienia, ryzykując w ten sposób spotkanie drapieżników? Postawili hipotezę, że tajemnica kryje się tuż za tym prawdziwym ekosystemem obecnym w futrze leniwca: kiedy to zwierzę schodzi na ziemię, ćmy obecne w jego sierści składają jaja w odchodach, które leniwiec starannie przykrył ziemią (temperatura w ten sposób sprzyja wykluwaniu się); gdy larwy przekształcą się w motyle, polecą na wierzchołki drzew,kolonizowanie futer leniwców i wzbogacanie ich w azot niezbędny do wzrostu glonów; w ten sposób cały cykl się kończy. Możemy zatem powiedzieć, że pliklenistwo wspiera ekosystem obecny w jego futrze: sprzyja przetrwaniu i rozmnażaniu się ćmy, co z kolei wspomaga rozwój zielenic, co z kolei wzbogaci dietę leniwca w lipidy, a także sprzyja jego kamuflażowi. Na poparcie tej teorii pozytywna korelacja między zagęszczeniem motyli, stężeniem azotu nieorganicznego i biomasą glonów w futrze, która byłaby wyższa u leniwca trójpalczastego niż u leniwca dwupalcowego: ten ostatni w rzeczywistości zawsze żyje w tym samym środowisku co drugi, ale ma szerszy zakres działania, jego dieta obejmuje nie tylko liście, ale także owoce, owady i padlinę, a ostatecznie wypróżnia się bezpośrednio z gałęzi, na których żyje i częściej niż raz w tygodniu; opisany powyżej mutualizm w tym przypadku nie ma takiego samego znaczenia.
Ale czy to nie wspaniałe? Natura jest jak wielka układanka, w której poszczególne elementy idealnie do siebie pasują i nic nie jest zbędne; każdy element zajmuje swoje miejsce i wszystko wydaje się być w równowadze .
CZYTAJ TAKŻE:
Koliber: dużo energii w kilku gramach wagi
