Pierwsze wspomnienia z naszego życia nie zawsze są prawdziwe. 40% z nich może być całkowicie fałszywych. Zostało to ujawnione w nowych badaniach przeprowadzonych przez University of Bradford, University of London i Nottingham Trent University.
Aktualne badania wskazują, że najwcześniejsze wspomnienia ludzi sięgają około 3,5 roku życia. Jednak nowe badanie poszło głębiej, wprowadzając kilka nowych funkcji.
W badaniu wzięło udział 6641 osób, które poproszono o udzielenie odpowiedzi na kwestionariusz dotyczący wspomnień. Naukowcy poprosili uczestników, aby szczegółowo opisali swoje najwcześniejsze wspomnienia wraz z ich wiekiem w tamtym czasie, ale nie kojarzyli ich z rodzinną fotografią, historią lub innym źródłem innym niż bezpośrednie doświadczenie.
Według nich około 2500 badanych miało wspomnienia sięgające 2 lat (38,6% ankietowanych) i prawie 900 nawet z pierwszego roku życia. Ten nowy czas był częściej zgłaszany przez osoby w średnim lub starszym wieku.
Na podstawie uzyskanych opisów badacze przeanalizowali treść, naturę i szczegóły najwcześniejszych wspomnień respondentów i ocenili prawdopodobne powody, dla których ludzie opowiadali wspomnienia z epoki uważanej za mało prawdopodobną.
Ponieważ wiele z tych wspomnień w rzeczywistości pochodzi sprzed drugiego roku życia, zdaniem autorów są one wspomnieniami wyimaginowanymi opartymi na fragmentach dzieciństwa połączonych ze zdjęciami lub rozmowami rodzinnymi.
W rezultacie to, co osoba ma na myśli, próbując przywołać wczesne wspomnienia, jest w rzeczywistości reprezentacją mentalną złożoną z fragmentów wcześniejszych doświadczeń i powiązanych faktów z dzieciństwa, a nie faktycznych wspomnień.
Z biegiem czasu te mentalne reprezentacje są doświadczane w sposób rekonstrukcyjny i dlatego dla jednostki są po prostu „wspomnieniami”, których treść jest silnie związana z konkretnym momentem.
Dr Shazia Akhtar, pierwsza autorka badania dla University of Bradford, wyjaśniła:
„To, co się pamięta, przywołując wczesne wspomnienia, to nic innego jak epizodyczna reprezentacja mentalna, na którą składają się fragmenty wcześniejszych doświadczeń i pewne fakty lub wiedza z dzieciństwa. Zasadniczo osoba, która je pamięta, nie wie, że to fikcja. W rzeczywistości, kiedy mówi się jej, że wspomnienia są fałszywe, często w to nie wierzy ”.
Zdaniem naukowców wynika to z faktu, że nasz umysł pozwala nam pamiętać bardzo złożone rzeczy nie wcześniej niż w wieku 5-6 lat, kiedy „dorosłe” wspomnienia zaczynają się utrwalać, po części dlatego, że musi istnieć dostateczny stopień dojrzewania neurobiologiczne, a częściowo ze względu na sposób, w jaki umysł zaczyna rozumieć świat.
Badanie zostało opublikowane w Psychological Science.
Francesca Mancuso
