W każdym z nas - mężczyźnie czy kobiecie, to nie ma znaczenia - żyje archetyp Wielkiej Matki. Wszyscy jesteśmy związani setkami archetypów (dla analitycznej psychologii Junga są to pierwotne i uniwersalne treści obecne w zbiorowej nieświadomości, które - według „ezoterycznej” lektury - są niczym innym jak wyrazem żywych sił duchowych ), ale że Wielkiej Matki jest z pewnością jednym z „obrazów”, z którymi być może najczęściej i najgłębiej wchodzimy w związek.
Używając słów Junga, jest to „magiczny autorytet kobiecości, mądrość i duchowy wzrost, który przekracza granice intelektu; co jest życzliwe, opiekuńcze, tolerancyjne; co sprzyja wzrostowi, płodności, odżywianiu; miejsca magicznej przemiany, odrodzenia; instynkt lub pomocny impuls; co jest tajemne, okultystyczne, ciemne; otchłań, świat umarłych; co pożera, uwodzi, odurza; to, co rodzi udrękę, nieuniknione ».
Wielka Matka jest źródłem, kosmiczną macierzą-matką, twórczością łona. W społeczeństwach matrylinearnych zmaterializował się w Naturze i Matce Ziemi: kultura opierała się wówczas na uczuciach dzielenia się, relacji, równości, współzależności, pokoju, a także głębokiego związku ze świętością, które przenikało każdą działalność; Bogini Matka karmiła, argumentowała, informowała. To nie przypadek, że rzeźbiarskie przedstawienia bóstwa przedstawiały bóstwa z dużymi piersiami, dużymi biodrami: symboliczny wyraz matki, która kształtuje, pielęgnuje i rośnie.
W naszych czasach wibruje w nas archetyp Wielkiej Matki , jak również jej „klasyczny” ładunek symboliczny jako Zofia, pełna miłości świadomość; ludzkość wzrosła, Boska Kobiecość - która pobudza Świadomość - zaprasza nas do poczucia, że dobro innych jest również naszym dobrem.
Jego działanie jest wyraźnie widoczne, ponieważ pobudziło i pozwoliło na wielkie zmiany „wrażliwości” ostatnich dziesięcioleci: na przykład zapewniło, że zwrócono uwagę na Ziemię, na dobro Natury, od ekologii po miłość do zwierząt. i uwagę na ich leczenie, kończąc na różnych wyborach żywności. To impuls, który prowadzi nas do działania w społeczeństwie, do zainteresowania się innymi, do czynienia dobrych uczynków, do zbliżenia się do duchowości, do świętości. To wszystko jest sztuką inspirowaną sercem; jest to produktywna twórczość dobra. To inicjatywy społeczne tworzą sieć, produktywność oddolna, współtworzenie pomysłów.
To Wielkiej Matki jest z pewnością tylko jednym z podstawowych archetypów kobiecości; z kobiecości spełnia jednak pewne główne funkcje: utrzymywanie i utrzymywanie przy życiu, ochrona i odżywianie, łączenie w harmonii; jest to twórczość, która pochodzi z połączenia z rzeczami, płodność (w szerokim znaczeniu), jaką daje ziemska istota dostępna dla miłości. Jest to naczynie, które zawiera i przyjmuje (a tym samym zamyka się w sobie, ma dostęp do czegoś, co jest niewidoczne z zewnątrz, a więc „tajemnicze”). Jako wyraz życia wiąże się z cyklami narodzin i śmierci: każde narodziny w rzeczywistości zakładają „śmierć” poprzedniego stanu.
W tej pozornej ambiwalencji Wielka Matka może również stać się straszna, żarłoczna, drapieżna. To jego „strona cienia”: to zimna, ciemna i anafetyczna jaskinia; to wazon nie wypuszcza już swojej cennej zawartości (która w związku z tym nie może rosnąć, rozwijać się, emancypować i stać się autonomiczna; pozostaje uwikłana w opresyjny i wiążący związek lub w każdym razie zachowuje infantylne, synowskie cechy), to Macocha nie karmi , nie przejmuje się, ale może zabijać, znęcać się. Już nie kocha, myśli tylko o sobie. Trochę jak mroczna indyjska bogini Kalì.
Archetypy, zgodnie z psychologią, to siły obecne niezależnie od naszej świadomej woli; zgodnie z duchowym poglądem są oni także siłami żywymi. Niezależnie od tego, co czytamy, ważne jest, aby wiedzieć, że jeśli łączymy się z nimi pragnieniem doskonalenia się i czynienia dobra, mogą przekazać nam te impulsy i wsparcie, którego potrzebujemy, aby działać bardziej świadomie (z większą zdolnością do wizja, z bardziej zrównoważonymi emocjami) wyzwania, jakie niesie ze sobą nasze codzienne życie.
Anna Maria Cebrelli
