Siani che się śmieje, jego Olivetti , jego Mehari , a potem zdania i cytaty poetów i myślicieli. Mural poświęcony Giancarlo Siani , dziennikarzowi Il Mattino zabitego przez kamorrę 31 lat temu, został zainaugurowany dziś rano w Neapolu .
Długa i wąska ściana, by opowiedzieć historię właśnie tam, przy via Romaniello , niedaleko Piazza Leonardo, w dzielnicy Arenella, gdzie mieszkał Giancarlo i gdzie został zabity 23 września 198 r. 5. Narracja pocięta na 26 klatek , wiele ile lat miał Siani, kiedy został postrzelony przez dwóch płatnych zabójców.
CZYTAJ RÓWNIEŻ: MURALE, KTÓRE PAMIĘTAJĄ PEPPINO MIESZANE W ZAJĘCIACH GENUI
Dwa dominujące kolory: szary , jak na zadrukowanym papierze i zielony , jak kolor Twojego Citroena Mehari, ale także jako symbol nadziei i sprawiedliwości. Zastosowana farba to farba naturalna, która dzięki energii światła przekształca zanieczyszczenia w nieszkodliwe minerały, pomagając w ten sposób zmniejszyć zanieczyszczenie.
Źródło zdjęć InWard
Autentyczne dzieło sztuki ulicznej, którego kuratorem jest Orticanoodles (pseudonim duetu Wally i Alita) i promowane przez In Ward Observatory na temat miejskiej kreatywności, dla którego produkcji rozpoczęła się w ostatnich miesiącach kampania crowdfundingowa. Aby go stworzyć, zdecydowali się użyć techniki malarskiej #spolvero, tej samej, którą stosował również Michał Anioł w XVI wieku, łącząc tradycję z nowoczesnością.
„Ta ściana widziała wszystko i wie wszystko, widziała, kiedy graliśmy w piłkę nożną i tego wieczoru widziała wszystko, kto nadchodził, którego zatrzymano na dwie godziny czekając na Giancarlo, który go zastrzelił. Ale ta ściana teraz mówi, opowiada historię Giancarlo, opowiada o jego radości na początku ściany, aż do jego Mehari, w którym został zabity ”. To słowa Paolo Siani, brata Giancarlo, który od 1985 roku nie zatrzymał się ani na chwilę, aby móc utrzymać przy życiu tę samą pasję i to samo zobowiązanie wobec podziemnego świata, które ożywiało jego brata.
Podczas studiów Giancarlo założył wraz z innymi młodymi dziennikarzami Demokratyczny Ruch na rzecz Prawa do Informacji (MDDI), napisał swoje pierwsze artykuły do miesięcznika „Il Lavoro nel Sud”, gazety organizacji związkowej Cisl, a później rozpoczął współpracę jako korespondent Torre Annunziata dla gazety Il Mattino di Napoli. To właśnie stamtąd Giancarlo czuł się szczególnie „niekomfortowo” dla klanów, ponieważ zaczął interesować się wiadomościami kryminalnymi , Camorrą i przenikaniem się polityki i przestępczości zorganizowanej, odkrywając szereg milczeń.
Skrępowany, powiedział za dużo, zadenuncjował i nie milczał, Giancarlo. I tak wieczorem 23 września 1985 roku mordercy czekają na niego przed domem i zabijają go. Kilka minut i Neapol lat 80. już po raz nordycki zabarwiony jest czerwienią niewinnej krwi. Ostateczny wyrok z 2000 roku ustalił, że neapolitański dziennikarz został zabity przez członków klanu Nuvoletta (Lorenzo Nuvoletta później stał się znany większości z tego, że rozpuszczał niektórych swoich „wrogów” w kwasie). Piętnaście lat, aby dojść do tej próbnej prawdy, pośród zbyt wielu niepożądanych zaułków w śledztwach, fałszywych tropów i pomieszanych identyfikacji.
Ale na chwilę udało nam się odkupić Neapol. Dziś Giancarlo wciąż żyje we wspomnieniach miasta, które chce tego dokonać, oraz w nieustającej działalności swojego brata Paolo Sianiego, który z Fundacją Pol.is utworzył ważną sieć, która ma na celu ponowne wykorzystanie skonfiskowanego mienia i pomoc niewinnym ofiarom przestępstw.
„To pierwszy mural, który dedykujemy niewinnej ofierze przestępstwa - podsumowuje Paolo Siani. W Kampanii jest ponad 300 niewinnych ofiar, które nie mają nic wspólnego z kamorrą, zabitych przez pomyłkę lub z woli. Pomyśleliśmy więc o wykonaniu innych murali, czyli po to, by miejsce, w którym zabito człowieka, było niesłusznie widoczne dla całego świata ”.
Kolejny sposób na zapamiętanie i pójście naprzód oraz nadanie Neapolu godności.
Poniżej ostatni fragment naprawdę pięknego filmu, Fortàpasc , z 2009 roku autorstwa Marco Risi:
„Zło należy do głupców, do tych, którzy jeszcze nie zrozumieli, że nie będziemy żyć wiecznie” - Alda Merini
Germana Carillo
Zdjęcie muralu jest autorstwa Riccardo Siano
