Byli zmuszani do spania w chlewniach używanych jako bursy w niepewnych warunkach sanitarnych.
Dwudziestu imigrantów , pracowników sezonowych na polach południowych Włoch, było ofiarami systemu kapolaryzacji powiązanego z lokalną „Ndrangheta”.
Czterdzieści dziewięć osób zostało zgłoszonych przez Guardia di Finanza z Montegiordano w pobliżu Cosenzy w ramach śledztwa wszczętego między lutym 2021 a majem 2021 r., Mającego na celu walkę z kapolarem.
Na czele nielegalnej działalności związanej z zarządzaniem nielegalną i tanią siłą roboczą stał obywatel spoza UE obywatelstwa pakistańskiego, uważany za prawdziwy punkt odniesienia, na równinie Sibari , dla tych przedsiębiorców rolnych, którzy zatrudniają pracowników sezonowych płacących im bardzo mało i czarny.
Kapral - który miał organiczne stosunki ze współpracownikami miejscowej 'ndriny - trzymał dokumenty tożsamości robotników, których zmuszał do pracy w nieludzkich warunkach, przez osiem godzin prosto w palącym słońcu kalabryjskiego terytorium.
CZYTAJ RÓWNIEŻ : 6 MIĘDZYNARODOWYCH ZAANGAŻOWANYCH W NIEWOLNICTWO I WYKORZYSTYWANIE PRACY DZIECI
W ciągu nieco ponad roku kapral zebrał około 250 tysięcy euro, częściowo wpłaconych na rzecz „Ndranghety, która gwarantowała mu ochronę na tym terytorium, częściowo przekazanych do Pakistanu.
Wszystko to dzieje się, gdy Senat zatwierdza ustawę przeciwko nielegalnemu zatrudnianiu, która jest obecnie przekazywana do Izby. Zjawisko to w rolnictwie dotyka około 400 tysięcy włoskich i zagranicznych pracowników we Włoszech i jest szeroko rozpowszechnione w każdym rejonie kraju, osiągając szczyt w południowych Włoszech.
CZYTAJ RÓWNIEŻ : NESTLÉ: THE MULTINATIONAL PRZYZNAJE EKSPLOATACJĘ PRACOWNIKÓW W TAJLANDII
Jeśli stanie się to prawem, wyzysk do pracy i nielegalna praca będzie podlegać grzywnie i karze do 6 lat więzienia. Ciężkie działania nie tylko przeciwko kapralowi, ale także firmom.
Kilka lat temu, podczas kręcenia filmu dokumentalnego „Vivere bene non si dice” , kręconego razem z moim kolegą Emiliano Barbuccim, potępiłem warunki życia robotników na równinie Gioia Tauro.
Mimo że minęły cztery lata, sytuacja niewiele się zmieniła.
CZYTAJ RÓWNIEŻ : SKANDAL DZIECI SYRYJSKICH WYKORZYSTYWANYCH W FABRYKACH ODZIEŻY: ZAANGAŻOWANE FIRMY
I dla przykładu, wielu imigrantów nadal mieszka w mieście namiotowym San Ferdinando, nadal idą cztery kilometry w jedną stronę i cztery kilometry z powrotem, czekając, aż kapral ich zwerbuje przez 8-godzinny dzień pracy.
Na równinie kalabryjskiej zebrałem kilka bezpośrednich świadectw , oto fragmenty datowane na 2012 rok, ale bardzo aktualne.
Koudusowi udało się dziś to zrobić i poprawić swoje warunki życia, ale wielu innych wciąż tam jest, walcząc o lepsze czasy.
Dwa lata po buncie w Rosarno, w sezonie pomarańczowym, afrykański imigrant zarabia średnio 25 euro za 8 godzin pracy dziennie, przy bakłażanach, fasolce szparagowej i kiwi, w ciągu tygodnia musi przeżyć maksymalnie 75 lat. euro, ponieważ praca drastycznie spada. Ci, którzy nie są w stanie przenieść się na inne południowe tereny wiejskie, pozostają na równinie kalabryjskiej, mając nadzieję, że każdy dzień jest właściwy.
Koudus pochodzi z Burkina Faso i od 2008 roku mieszka we Włoszech. „Pracuję od 6 do 10 i od 16 do 20, teraz robię nici z kiwi”. Ułożenie drutów, pergoli, na których będą rosły owoce, zarabia 25 euro. W czerni. „Wcześniej - mówi Koudus - kiedy nie miałem pozwolenia na pobyt, nie mogli mi zawrzeć umowy o pracę, ale teraz, kiedy mam pozwolenie, nic się nie zmieniło”.
Pracownicy rolni Rosarno, Rizziconi i Drosi oraz innych sąsiednich obszarów, pochodzących głównie z Mali, mają do dyspozycji tylko tak zwane komunikaty obowiązkowe, które pracodawcy publiczni i prywatni muszą przekazywać w przypadku zatrudniania, przedłużania, przekształcania i rozwiązywania relacji. pracy. Jednak w komunikacie, który pokazuje nam Koudus, jest anomalia: reżim umowny na czas określony przewiduje 51 dni roboczych na okres od 30 marca 2012 r. Do 31 grudnia 2012 r. ”Ponieważ - mówi Koudus - nikt nie przychodzi sprawdzić, czy pracujemy tylko 51 dni czy rok? Wszyscy są zadowoleni z oglądania tego arkusza, ale nie weryfikują, co jest na nim napisane. To nie robotnicy są draniami, ale to rząd ustanawia złe prawa ”.
Koudus - Zdjęcie Dominella Trunfio
W porównaniu z 2010 r. Według Koudusa, jedyną rzeczą, która uległa zmianie, oprócz drastycznego ograniczenia zjawiska przemocy na niekorzyść migrantów, jest uregulowanie czasu pracy. "Wcześniej byliśmy na polach nawet 15 godzin, teraz robiliśmy 7 lub 8, ale to działa tak: jeśli dobrze się zgadzasz, jeśli nie, nie pracujesz".
„To, co Włosi nazywają buntem Rosarno - mówi - nie było bitwą o zmianę rodzaju pracy, zmianę ubrań, zmianę domu. Zapytaliśmy: albo zabrać nas wszystkich z powrotem do Afryki, albo dać nam pozwolenie na pobyt. Żadna z tych dwóch rzeczy nie została zrobiona ”. Z tego powodu „tych, którzy żyją źle, są miliony. Na przykład tylko ci, którzy mają pozwolenie na pobyt, mogą zmieścić się w kontenerach, ale kto ma taki, może znaleźć dom do wynajęcia, prawda? W jaki sposób osoba, której nie wolno znaleźć domu? Zostaje sam i musi zająć opuszczony dom. Są miejsca, w których mieszka nawet 100 osób ”.
Kiedy nie pracuje, Koudus przebywa w przydzielonym mu gospodarstwie wraz z trzema chłopcami. „Tutaj wszyscy płacą 50 euro miesięcznie, a my mamy prąd, wodę i łazienkę. Mam szczęście, oczywiście z tymi niewielkimi pieniędzmi, które zarabiam, nie czuję się dobrze, ale żyję z tego, co znajduję każdego dnia ”. Odnośnie relacji z Włochami „nie ma współpracy między białymi i czarnymi, ale nie rozumiem dlaczego. Moim zdaniem są trochę rasistowscy. Kiedyś mieszkający w pobliżu 10-letni chłopiec upuścił balon na wsi, kiedy mu go przyniosłem, powiedział mi, że nie jesteś zły, moja mama mówi mi, że czarni są źli. Ile będzie ważyć opinia tego dziecka, gdy dorośnie? Zawsze będzie myślał, że czarni są źli ”.
Zdjęcie Dominella Trunfio
„W przyszłości moim marzeniem jest powrót do kraju. W Burkinie mam tyle nadziei, mam tam plany zmiany, chcę skomponować na nowo drużynę piłkarską, którą miał mój ojciec, przywieźć z Włoch panel słoneczny i wykorzystać go w szkole dla dzieci ”.
Na równinie kalabryjskiej imigranci, w większości mężczyźni, mieszkają podzieleni między Pomona, obóz kontenerowy w Testa dell'acqua, Tendopoli i getto Rosarno.
W Pomonie, dawnej sortowni cytrusów, sytuacja jest taka sama, jak dwa lata temu. Tutaj zimą mieszka około 300 migrantów obozujących pod namiotami na tarasie i na dziedzińcu: getto bardzo blisko centrum Rosarno. Śpisz na prowizorycznych materacach, plecami do otwartego kanału.
Pole kontenerowe Testa dell'acqua reaktywowane w 2011 roku i zarządzane przez stowarzyszenie „Mój przyjaciel Jonathan” znajduje się jednak na drodze prowadzącej w kierunku Rizziconi. Miejsc noclegowych jest około dwudziestu, ale dostępnych tylko dla osób z pozwoleniem na pobyt. W każdym module wyposażonym w prąd i wodę mieszka 6 dzieci podzielonych według narodowości. „Łączy nas w zależności od tego, skąd pochodzimy - mówi Jan Fiao - być może dlatego, że mamy tę samą kulturę, tradycje i kuchnię”.
Jan Fiao przyjechał do Włoch w poszukiwaniu pracy. Wcześniej pracował w fabryce w Udine. „Dzień później w czasie kryzysu powiedzieli mi, że nie ma już dla mnie pracy i przyjechałem na południe. Teraz jestem na wsi co drugi dzień, krótko mówiąc, kiedy coś znajdę. Chciałbym wrócić do swojego kraju, ale nie mam pieniędzy na bilet ”. „Powrót do domu” to także nadzieja mieszkańców Miasteczka Namiotowego San Ferdinando, gdzie trzeba przemierzyć kilka kilometrów wsi pieszo lub na rowerze. Na poboczu drogi o godzinie 4 po południu jest już kilkanaście prostytutek i na tej samej drodze migranci, nawet w ograniczonym stopniu, padają ofiarą zastraszania i przemocy.
Natomiast getto to tylko fragment starej wsi Rosarno, zajmowanej przez lata i zarządzanej przez czarnego kapo, za zgodą gangów i na przekór prawdziwym właścicielom budynków. „Życie - wyjaśnia Jan Phiaown - nie układa się zbyt dobrze. W końcu zawsze jesteśmy odizolowani. Nie ma Włochów, którzy tak żyją: w namiotach, w kontenerach, którzy muszą pokonywać kilometry, aby zdobyć wodę ”. (cały artykuł opublikowany na Terrearse.it).
Dominella Trunfio
