Doodle w pamięci Alda Merini . Google chce więc przypomnieć sobie mediolańskiego poetę, który skończyłby dziś 85 lat. Urodziła się 21 marca 1931 roku i opuściła nas w 2009 roku. Jej wiersze wciąż nam towarzyszą.
Alda Merini uważana jest za najważniejszego poetę w panoramie współczesnej literatury włoskiej. W jego pismach wyróżnia się temat szaleństwa i dramatu więzienia w klinikach psychiatrycznych.
W rzeczywistości od 16 roku życia Alda Merini musiała zmierzyć się z chorobą, która naznaczyła całe jej życie: chorobą afektywną dwubiegunową . „Urodziłem się dwudziestego pierwszego na wiosnę, ale nie wiedziałem, że bycie szalonym, otwieranie brył może wywołać burzę” - napisał poeta.
Choroba afektywna dwubiegunowa łączy ją z innymi genialnymi pisarzami i artystami , w tym Charlesem Baudelairem, Ernestem Hemingwayem, Francisem Scottem Fitzgeraldem, George'em Gordonem Byronem, Augustem Strindbergiem i Virginią Woolf.
Poeta wierzył, że w chorobach psychicznych prymitywna część naszej istoty, pełzająca, prehistoryczna część wychodzi na powierzchnię i tak oto znajdujemy gady, ssaki, ryby, ale już nie istoty ludzkie.
W zbiorze wierszy „Ziemia Święta” Alda Merini opowiadała o swoim dramacie kobiety chorej i samotniczki. To jest dzieło, które sprawiło, że jego poezja stała się znana szerokiej publiczności.
W 2000 roku ukazała się „Superba è la notte” w wydaniu Einaudi , tom będący wynikiem skrupulatnej pracy nad licznymi wierszami wysłanymi do wydawcy Einaudi i do Ambrogio Borsaniego. Wersety składające się na zbiór zostały napisane w latach 1996-1999.
Jednak w 2009 roku ukazał się dokument „Alda Merini, kobieta na scenie” reżysera Cosimo Damiano Damato, prezentowany podczas Dni Wenecji na 66. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. W filmie, wyprodukowanym przez Angelo Tumminellego, udział wzięła Mariangela Melato i zdjęcia Giuliano Grittiniego.
„Była niezwykłą osobą, śledziłem ją latami, nawet jeśli nie było łatwo coś dla niej zrobić, bo nigdy nie rozumiałeś, czego chce”. Oto, co chciał, a jego największe pragnienie: „Aby wygrać Nobel … i mają stopień, więc mogę mieć biuro … nawet jeśli moje najlepsze wersy przyszedł do mnie, a ja mycia naczyń lub zamiatania podłogi …” - komentuje dzień śmierci Aldy Merini, 1 listopada 2009, radna Tiziana Maiolo ds. polityki społecznej miasta Mediolan.
Chcemy zapamiętać Aldę Merini z jednym z jej wierszy.
Wczoraj odczuwałem ból,
nie wiedziałem, że ma zakrwawioną twarz,
twarde metalowe usta,
wyraźny brak horyzontów.
Ból jest bez jutra, to
pysk konia blokuje
potężne stawy skokowe,
ale wczoraj upadłem nisko,
usta zacisnęły się
i strach wszedł w klatkę piersiową
z głębokim sykiem
i fontanny przestały kwitnąć,
ich delikatna woda
była tylko morzem bólu,
w którym rozbijałem się podczas snu,
ale nawet wtedy bałem
się wiecznych aniołów.
Ale jeśli są takie słodkie i stabilne,
dlaczego ta cisza mnie przeraża?
(Alda Merini, z „La Terra Santa”)
Marta Albè
Przeczytaj także:
PROROK, WSPANIAŁA ANIMACJA DEDYKOWANA POECIE KAHLIL GIBRAN (WIDEO)
10 LEKCJI ŻYCIA TIZIANO TERZANI OPUSZŁ NAS (WIDEO)
5 SPOSOBÓW NA KONTAKT Z ŻYCIEM FRIDA KAHLO
