Czy czytając badanie w czasopiśmie naukowym, zastanawiasz się kiedyś, kim są autorzy? Może się zdarzyć, że wśród imion autorów znajdują się badacze światowej sławy, aw bardziej wyjątkowym niż rzadkim przypadku zdarza się znaleźć kota wśród współautorów .
W artykule naukowym opublikowanym w latach siedemdziesiątych XX wieku pojawiają się nazwiska dwóch autorów, Jacka H. Hetheringtona - który faktycznie napisał artykuł - oraz FDC Willard, fikcyjne imię, które w rzeczywistości reprezentuje kota amerykańskiego fizyka i matematyka.
Co dokładnie się stało? Jack H. Hetherington był profesorem fizyki na Uniwersytecie Stanowym Michigan w 1975 roku. Był autorem bardzo znanej pracy z zakresu fizyki, która przez lata była często cytowana przez innych ekspertów. Jego artykuł naukowy, zatytułowany Efekty wymiany dwóch, trzech i czterech atomów w bcc 3He, jest analizą zachowania atomów w różnych temperaturach.
Dokument był gotowy do wysłania do czasopisma naukowego Physical Review Letters, które jest dziś jedną z najważniejszych publikacji z zakresu fizyki na świecie .
Przed wysłaniem artykułu do czasopisma do publikacji uczony przeczytał go kilku kolegom, którzy zauważyli, że całe badanie zostało napisane w pierwszej osobie liczby mnogiej, podczas gdy wskazany przez autora był tylko jeden. Czasopismo przyjmowało liczbę mnogą tylko w przypadku kilku autorów.
W tym momencie Hetherington musiałby przepisać cały dokument w pierwszej osobie liczby pojedynczej, aby magazyn mógł go przyjąć do publikacji. Postanowił jednak znaleźć kreatywne rozwiązanie, aby nie musieć przepisywać wszystkiego od nowa i dlatego dodał do dokumentu fikcyjną nazwę .
Badanie było bardzo ważne, wymagało szybkiej publikacji i oto, że jego kot syjamski Chester stał się bez jego wiedzy współautorem pod pseudonimem FDC Willard .
„FDC” oznaczało „Felix Domesticus, Chester”, a Willard to imię ojca kota. FDC Willard zdał się na kolegę głównego autora z Michigan State University w artykule, a badanie zostało opublikowane w 35 numerze Physical Review Letters.
Tożsamość „kociego naukowca” została odkryta dopiero jakiś czas po publikacji, ale badanie, o którym mowa, było tak ważne, że nikt najwyraźniej nie wyraził sprzeciwu. Rzeczywiście, władze uniwersytetu bardzo doceniły pomysł naukowca-kota jako maskotki uniwersytetu, a badanie Hetheringtona z kotem jako współautorem z czasem pozostało jego najbardziej cenioną i najsłynniejszą publikacją.
Marta Albè
