W trzmieli są znane owadów zapylających na ich zdolność do podnoszenia ciężkich ładunków . W rzeczywistości trzmiel jest w stanie unieść niesamowite ilości nektaru, które są prawie równe jego wadze.
Dwóch naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego, Susan Gagliardi i Stacey Combes, postanowiło dowiedzieć się, w jaki sposób trzmiele podnoszą tak duże ciężary.
„Mogą unieść w locie 60, 70 lub 80 procent masy ciała, co byłoby dla nas ogromnym obciążeniem. Byliśmy ciekawi, jak oni to robią i ile kosztuje ich dostarczenie jedzenia i zapasów do ula ”- wyjaśnił Gagliardi.
Następnie dwaj badacze obserwowali zachowanie trzmieli w laboratorium, filmując latające owady za pomocą kamery, która mierzy wydatek energetyczny, a następnie analizując filmy i dane dotyczące zużycia energii.
Gagliardi i Combes spodziewali się, że trzmiele będą zużywać więcej energii podczas podnoszenia ciężkich ładunków, ale, co zaskakujące, odkryli, że trzmiele zużywają mniej energii, gdy są mocno obciążone nektarem. To tak, jakby przechodzili w jakiś tryb oszczędzania energii, umiejętność dotąd nieznana.
Obserwując uważnie owady, naukowcy zauważyli zmianę ruchów skrzydeł w stosunku do przenoszonego ciężaru.
W rzeczywistości trzmiele mogą zwiększać amplitudę ruchu i odległość między skrzydłami, obracać skrzydłami w inny sposób i zwiększać lub zmniejszać częstotliwość trzepotania skrzydeł w zależności od ilości nektaru, który mają do noszenia.
Kiedy są częściowo naładowane, zwiększają tempo dudnienia, zużywając więcej energii, ale wraz ze wzrostem ciężaru, który przenoszą , zmieniają sposób lotu, zmniejszając częstotliwość dudnienia. Dzięki temu trzmiele mogą wytwarzać znacznie więcej siły, zużywając mniej energii.
Jeśli trzmiele mogą zdecydować się na lot przy mniejszym wysiłku, dlaczego nie zawsze wybierają ten tryb lotu?
Zdaniem naukowców nie jest to do końca jasne, ale może się zdarzyć, że wyższa częstotliwość trzepotania skrzydeł ma zalety pod względem wydajności , na przykład w utrzymaniu stabilności nawet w wietrznych warunkach lub w unikaniu przeszkód.
Źródła odniesienia: University of California / Science Advances
