Trochę jak elementy układanki, które powoli znajdują swoje właściwe położenie, dając niepowtarzalny i zrozumiały obraz, w ten sam sposób zarówno sen REM, jak i nie-REM pomagają w kreatywnym myśleniu w rozwiązywaniu problemów.
Badaniem tego fascynującego aspektu snu byli naukowcy z Cardiff University, którzy dokładnie zbadali, w jaki sposób sen REM i nie-REM współdziałają, pomagając nam rozwiązywać codzienne problemy.
Wydaje się, że wpływ snu na myślenie twórcze został już ustalony, nawet jeśli rola i etap ich przydatności w tym sensie nie zostały jeszcze zrozumiane. I to właśnie próbują odkryć brytyjscy naukowcy, którzy opracowali teorię wyjaśniającą, w jaki sposób sen REM nie może ułatwiać kreatywnego rozwiązywania problemów na różne, ale uzupełniające się sposoby.
Śpiący mózg przechodzi przez cykl snu nie-REM i REM mniej więcej co 90 minut. W ciągu jednej lub więcej nocy hipokamp i kora wielokrotnie synchronizują się i odłączają, a ta sekwencja abstrakcji i połączenia się powtarza.
Zachowane wspomnienia z hipokampu są odtwarzane podczas snu nie-REM, a kiedy znajdziemy między nimi podobieństwa, informacja ta jest przechowywana w korze. Ponieważ hipokamp i kora są w ścisłej komunikacji na tym etapie, Lewis i jego współautorzy uważają, że hipokamp w jakiś sposób kontroluje to, co jest reprodukowane. Ten obszar mózgu woli reprodukować podobne lub powiązane tematycznie elementy i zachęca nas do znajdowania tych połączeń i używania ich do tworzenia wzorców.
„Załóżmy, że damy ci łamigłówkę, w której masz wszystkie informacje potrzebne do jej rozwiązania, ale nie możesz, ponieważ utknąłeś” - mówi pierwsza autorka Penny Lewis, profesor w Szkole Psychologii Uniwersytetu w Cardiff. „Możesz pomyśleć, że masz już wszystkie wspomnienia, których potrzebujesz, ale musisz je połączyć, tworząc powiązania między nimi, integrując aspekty, których nie integrujesz”
Zdaniem naukowców tego typu restrukturyzacja często zachodzi podczas snu, dlatego Lewis i jego współautorzy czerpali z literatury naukowej na ten temat, łącząc ją z danymi fizjologicznymi i behawioralnymi, mając na celu stworzenie modelu tego, co może się wydarzyć na każdym etapie spać.
Zgodnie z ustaleniami, sen inny niż REM pomaga uporządkować informacje w przydatne kategorie, podczas gdy sen REM pozwala wyjść poza te kategorie, tworząc nieoczekiwane połączenia. Z drugiej strony podczas snu REM hipokamp i kora wydają się nie być zsynchronizowane. Dlatego zespół Lewisa spekuluje, że kora na tym etapie może swobodnie odtwarzać wspomnienia w dowolnej kombinacji, niezależnie od tego, czy są one podobne. W rzeczywistości dochodzi do zaskakujących połączeń.
Aby to wyjaśnić, po prostu, naukowcy z Uniwersytetu w Cardiff wziął odkrycie serio Rutherforda struktury atomu jako przykład . Naukowiec oparł swój projekt na czymś, co może wydawać się niezwiązane: z układem słonecznym. Zgodnie z modelem zaproponowanym przez Lewisa i jego zespół, wiedza Rutherforda na temat atomów i układów słonecznych została rozbita na różne wzorce podczas snu bez fazy REM. Następnie, podczas snu REM, wspomnienia atomów byłyby odtwarzane wraz z pamięcią układu słonecznego, pozwalając na ich nakładanie się i późniejsze zastosowanie wzorca w pracy naukowca.
Jak ta teoria przekłada się w praktyce? Jeśli mamy trudny problem do rozwiązania, śpijmy wystarczająco dużo nocy, zwłaszcza jeśli pracujemy nad czymś, co wymaga nieszablonowego myślenia.
Badanie zostało opublikowane w Cell.
Francesca Mancuso
